19. “Koning Agrippa, God het dit alles vir my laat sien en laat hoor. Daarom was ek gehoorsaam
20. en ek het gaan preek, eers vir die mense wat in Damaskus woon, en toe vir die mense wat in Jerusalem woon, en toe oral in die provinsie Judea, en ook vir die heidene. Ek het vir hulle gesê hulle moet verander en begin lewe soos God wil hê. Ja, hulle moet teruggaan na God toe en hulle moet dinge doen wat wys dat hulle verander het en dat hulle lewe soos God wil hê.
21. Dit is hoekom die Jode my in die tempel gevang het, dit is hoekom hulle my probeer doodmaak het.
22. Maar God het my gehelp, tot vandag toe. Daarom staan ek hier en ek vertel vir almal van God, ek vertel dit vir kinders en vir grootmense. In die boeke van die profete en in die Wette van Moses is die dinge geskryf wat moes gebeur. Ek praat oor daardie dinge.
23. Daar is geskryf dat die Christus baie swaar moes kry en dat Hy die eerste Persoon sal wees wat gesterf het en wat weer begin lewe het. Dan sal die Christus vir almal vertel dat God hulle red, die Jode en die heidene. Hulle sal wees soos mense wat in die donker is en dan die lig sien.”
24. Terwyl Paulus gepraat het en gesê het hoekom hy onskuldig is, het Festus hard geskree en gesê: “Paulus, jy is mal! Jy het te veel dinge geleer, en dit maak jou mal!”
25. Maar Paulus het gesê: “Geagte Festus, ek is nie mal nie. Ek praat die waarheid, ek praat soos ’n wyse man praat.
26. Ek is nie bang om met koning Agrippa te praat nie. Want ek weet en ek is seker dat hy weet van hierdie dinge wat ek sê, want hierdie dinge het gebeur waar almal dit kon sien.
27. Koning Agrippa, glo jy wat in die boeke van die profete geskryf is? Ek weet dat jy dit glo.”
28. Agrippa het vir Paulus gesê: “Jy moenie dink dat jy my so maklik ’n Christen sal maak nie!”
29. Paulus het geantwoord: “Ek bid en vra vir God dat Hy vir jou sal maak soos ek is, en dat Hy dit ook sal doen vir al hierdie mense wat vandag na my luister. God kan dit gou doen of Hy kan dit ná ’n lang tyd doen, dit maak nie saak nie. Ja, ek wil hê julle moet wees soos ek is, maar julle moenie gevangenes wees nie.”
30. Toe het die koning opgestaan, ook die goewerneur en Bernice en die mense wat by hulle gesit het.
31. Toe hulle uitgaan uit die saal, sê hulle vir mekaar: “Hierdie man is onskuldig. ’n Mens mag hom nie straf en doodmaak nie. Hy moet ook nie in die tronk wees nie.”