14. “Böylece Yeşaya'nın peygamberlik sözü onlar için gerçekleşmiş oldu:‘Duyacak duyacak, ama hiç anlamayacaksınız,Bakacak bakacak, ama hiç görmeyeceksiniz!
15. Çünkü bu halkın yüreği duygusuzlaştı,Kulakları ağırlaştı.Gözlerini kapadılar.Öyle ki, gözleri görmesin,Kulakları duymasın, yürekleri anlamasınVe bana dönmesinler.Dönselerdi, onları iyileştirirdim.’
16. “Ama ne mutlu size ki, gözleriniz görüyor, kulaklarınız işitiyor!
17. Size doğrusunu söyleyeyim, nice peygamberler, nice doğru kişiler sizin gördüklerinizi görmek istediler, ama göremediler. Sizin işittiklerinizi işitmek istediler, ama işitemediler.
18. “Şimdi ekinciyle ilgili benzetmeyi siz dinleyin.
19. Kim göksel egemenlikle ilgili sözü işitir de anlamazsa, kötü olan gelir, onun yüreğine ekileni söker götürür. Yol kenarına ekilen tohum işte budur.
20-21. Kayalık yerlere ekilen ise işittiği sözü hemen sevinçle kabul eden, ama kök salamadığı için ancak bir süre dayanan kişidir. Böyle biri Tanrı sözünden ötürü sıkıntı ya da zulme uğrayınca hemen sendeleyip düşer.
22. Dikenler arasında ekilen de şudur: Sözü işitir, ama dünyasal kaygılar ve zenginliğin aldatıcılığı sözü boğar ve ürün vermesini engeller.
23. İyi toprağa ekilen tohum ise, sözü işitip anlayan birine benzer. Böylesi elbette ürün verir, kimi yüz, kimi altmış, kimi de otuz kat.”
24. İsa onlara başka bir benzetme anlattı: “Göklerin Egemenliği, tarlasına iyi tohum eken adama benzer” dedi.
25. “Herkes uyurken, adamın düşmanı geldi, buğdayın arasına delice ekip gitti.
26. Ekin gelişip başak salınca, deliceler de göründü.