19. Ah, içim, içim!Acıdan kıvranıyorum.Ah, yüreğim, yüreğim çarpıyor.Sessiz duramıyorum!Çünkü boru sesini, savaş naralarını işittim!
20. Felaket felaketi izliyor,Bütün ülke viran oldu.Bir anda çadırlarım,Perdelerim yok oldu.
21. Ne zamana dek düşman sancağını görmek,Boru sesini duymak zorunda kalacağım?
22. “Halkım akılsızdır,Beni tanımıyor.Aptal çocuklardır,Akılları yok.Kötülük etmeyi iyi bilir,İyilik etmeyi bilmezler” diyor RAB.
23. Ben Yeremya yere baktım, şekilsizdi, boştu,Göğe baktım, ışık yoktu.
24. Dağlara baktım, titriyorlardı,Bütün tepeler sarsılıyordu.
25. Baktım, insan yoktu,Gökte uçan bütün kuşlar kaçmıştı.
26. Baktım, verimli toprak çöle dönmüş,Bütün kentler yıkılmıştı.Bütün bunlar RAB'bin yüzünden,O'nun kızgın öfkesi yüzünden olmuştu.
27. RAB diyor ki,“Bütün ülke viran olacak,Ama onu büsbütün yok etmeyeceğim.
28. Bu yüzden yeryüzü yasa gömülecek,Gök kararacak;Çünkü ben söyledim, ben tasarladım.Fikrimi değiştirmeyecek,Verdiğim karardan dönmeyeceğim.”
29. Her kentin halkı,Atlılarla okçuların gürültüsünden kaçıyor.Kimi çalılıklara giriyor,Kimi kayalıklara tırmanıyor.Bütün kentler terk edildi,Oralarda kimse yaşamıyor.
30. Ey sen, viran olmuş kent,Kırmızı giysiler giymekle,Altın süsler bezenmekle,Gözüne sürme çekmekle ne elde edeceksin?Kendini böyle güzelleştirmen boşuna.Oynaşların seni küçümsüyor,Canını almak istiyorlar.