14. Ey Yeruşalim, yüreğini kötülükten arındır ki,Kurtulasın.Ne zamana dek yüreğinde kötü düşünceler barındıracaksın?
15. Dan'dan bir ses bildiriyor,Efrayim dağlarından kötü haber duyuruyor!
16. “Uluslara duyurun,Yeruşalim'e bildirin:‘Uzak bir ülkeden gelen ordu çevresini kuşatacak,Yahuda kentlerine karşıSavaş naraları atacaklar.
17. Bir tarlayı koruyanlar gibiKuşatacaklar Yeruşalim'i.Çünkü Yeruşalim bana başkaldırdı’ ” diyor RAB.
18. “Kendi davranışların, kendi yaptıklarınBaşına gelmesine neden oldu bunların.Cezan bu.Ne acı!Nasıl da yüreğine işliyor!”
19. Ah, içim, içim!Acıdan kıvranıyorum.Ah, yüreğim, yüreğim çarpıyor.Sessiz duramıyorum!Çünkü boru sesini, savaş naralarını işittim!
20. Felaket felaketi izliyor,Bütün ülke viran oldu.Bir anda çadırlarım,Perdelerim yok oldu.
21. Ne zamana dek düşman sancağını görmek,Boru sesini duymak zorunda kalacağım?
22. “Halkım akılsızdır,Beni tanımıyor.Aptal çocuklardır,Akılları yok.Kötülük etmeyi iyi bilir,İyilik etmeyi bilmezler” diyor RAB.
23. Ben Yeremya yere baktım, şekilsizdi, boştu,Göğe baktım, ışık yoktu.
24. Dağlara baktım, titriyorlardı,Bütün tepeler sarsılıyordu.
25. Baktım, insan yoktu,Gökte uçan bütün kuşlar kaçmıştı.
26. Baktım, verimli toprak çöle dönmüş,Bütün kentler yıkılmıştı.Bütün bunlar RAB'bin yüzünden,O'nun kızgın öfkesi yüzünden olmuştu.