16. Ülkede büyüyüp sayıca çoğaldığınız günlerde” diyor RAB, “Halk artık, ‘RAB'bin Antlaşma Sandığı’ demeyecek. Sandık bir daha kimsenin aklına gelmeyecek; anımsanmayacak, özlenmeyecek, bir yenisi de yapılmayacak.
17. O zaman Yeruşalim'e, ‘RAB'bin Tahtı’ diyecekler. RAB'bin adını onurlandırmak için bütün uluslar Yeruşalim'de toplanacak. Bundan böyle kötü yüreklerinin inadı uyarınca davranmayacaklar.
18. O günlerde Yahuda halkıyla İsrail halkı kuzeyde bir ülkeden birlikte yürüyecek, atalarına mülk olarak vermiş olduğum ülkede bir araya gelecekler.
19. “Ben RAB, demiştim ki,‘Ne kadar isterdimSeni çocuklarımdan saymayı;Sana güzel ülkeyi,Ulusların en güzel mülkünü vermeyi!Bana baba diyeceğini,Benden hiç ayrılmayacağını düşündüm.
20. Ama bir kadın kocasına nasıl ihanet ederse,Sen de bana öyle ihanet ettin, ey İsrail halkı!’ ”Böyle diyor RAB.
21. Çıplak tepelerde bir ses duyuluyor,İsrail halkının ağlayışı ve yakarışı.Çünkü doğru yoldan saptılar,Tanrıları RAB'bi unuttular.
22. “Geri dönün, ey dönek çocuklar,Dönekliğinizi iyileştireyim.”Halk, “İşte buradayız, sana geliyoruz!” diyor,“Çünkü Tanrımız RAB sensin.
23. Kuşkusuz dağlardan,Tepelerden gelen tapınma sesleri aldatıcıdır.Kuşkusuz İsrail'in kurtuluşu Tanrımız RAB'dedir.
24. Gençliğimizden bu yanaAtalarımızın emeğinin ürününü,Davarlarını, sığırlarını,Oğullarını, kızlarınıUtanılası putlar yedi.