1. Yakup baktı, Esav dört yüz adamıyla birlikte geliyor. Çocukları Lea'yla Rahel'e ve iki cariyeye teslim etti.
2. Cariyelerle çocuklarını öne, Lea'yla çocuklarını arkaya, Rahel'le Yusuf'u da en arkaya dizdi.
3. Kendisi hepsinin önüne geçti. Ağabeyine yaklaşırken yedi kez yere kapandı.
4. Ne var ki Esav koşarak onu karşıladı, kucaklayıp boynuna sarıldı, öptü. İkisi de ağlamaya başladı.
5. Esav kadınlarla çocuklara baktı. “Kim bu yanındakiler?” diye sordu.Yakup, “Tanrı'nın kuluna lütfettiği çocuklar” dedi.
6. Cariyelerle yanlarındaki çocuklar yaklaşıp eğildiler.
7. Ardından Lea çocuklarıyla birlikte yaklaşıp eğildi. En son da Yusuf'la Rahel yaklaşıp eğildi.
8. Esav, “Karşılaştığım öbür topluluğun anlamı neydi?” diye sordu.Yakup, “Efendimi hoşnut etmek için” diye yanıtladı.
9. Esav, “Benim yeterince malım var, kardeşim” dedi, “Senin malın sana kalsın.”
10. Yakup, “Olmaz, eğer sevgini kazandımsa, lütfen armağanımı kabul et” diye karşılık verdi, “Senin yüzünü görmek Tanrı'nın yüzünü görmek gibi. Çünkü beni kabul ettin.
11. Lütfen sana gönderdiğim armağanı al. Tanrı bana öyle iyilik yaptı ki, her şeyim var.” Armağanı kabul ettirinceye kadar diretti.
12. Esav, “Haydi yolumuza devam edelim” dedi, “Ben önünsıra gideceğim.”
13. Yakup, “Efendim, bilirsin, çocuklar narindir” dedi, “Yanımdaki koyunların, sığırların yavruları var. Hayvanları bir gün daha yürümeye zorlarsak hepsi ölür.