5. Yeryüzünü temeller üzerine kurdun,Asla sarsılmasın diye.
6. Engini ona bir giysi gibi giydirdin,Sular dağların üzerinde durdu.
7. Sen kükreyince sular kaçtı,Göğü gürletince hemen çekildi.
8. Dağları aşıp derelere aktı,Onlar için belirlediğin yerlere doğru.
9. Bir sınır koydun önlerine,Geçmesinler, gelip yeryüzünü bir daha kaplamasınlar diye.
10. Vadilerde fışkırttığın pınarlar,Dağların arasından akar.
11. Bütün kır hayvanlarını suvarır,Yaban eşeklerinin susuzluğunu giderirler.
12. Kuşlar yanlarında yuva kurar,Dalların arasında ötüşürler.
13. Gökteki evinden dağları sularsın,Yeryüzü işlerinin meyvesine doyar.
14. Hayvanlar için ot,İnsanların yararı için bitkiler yetiştirirsin;İnsanlar ekmeğini topraktan çıkarsın diye,
15. Yüreklerini sevindiren şarabı,Yüzlerini güldüren zeytinyağını,Güçlerini artıran ekmeği hep sen verirsin.
16. RAB'bin ağaçları,Kendi diktiği Lübnan sedirleri suya doyar.