17. Kökleri taş yığınına sarılır,Çakılların arasında yer aranır.
18. Ama yerinden sökülürse,Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.
19. İşte sevinci böyle son bulur,Yerinde başka bitkiler biter.
20. “Tanrı kusursuz insanı reddetmez,Kötülük edenlerin elinden tutmaz.
21. O senin ağzını yine gülüşle,Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.
22. Düşmanlarını utanç kaplayacak,Kötülerin çadırı yok olacaktır.”