17. İsyanımı torbaya koyup mühürler,Suçumu örterdin.
18. “Ama dağın yıkılıp çöktüğü,Kayanın yerinden taşındığı,
19. Suyun taşı aşındırdığı,Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi,İnsanın umudunu yok ediyorsun.
20. Onu hep yenersin, yok olup gider,Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
21. Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz,Aşağılanırlar, anlamaz.
22. Ancak kendi canının acısını duyar,Yalnız kendisi için yas tutar.”