12. Di dapat tulutan ng isang hari ang gawang kasamaan,pagkat ang katatagan ng pamamahala ay nasa katarungan.
13. Ang nais pakinggan ng hari ay ang katotohanan,at ang nagsasabi nito ay kanyang kinalulugdan.
14. Sinisikap ng matalino na masiyahan ang kanyang hari;kapag nagalit ang hari, may buhay na masasawi.
15. Ang kagandahang-loob ng hari ay parang ulap na makapal,may dalang ulan, may taglay na buhay.
16. Higit na mainam sa ginto ang magkaroon ng karunungan,at higit kaysa pilak ang magtaglay ng pang-unawa.
17. Ang landas ng matuwid ay palayo sa kasamaan;ang maingat sa paglakad ay nag-iingat sa kanyang buhay.
18. Ang kapalalua'y humahantong sa pagkawasak,at ang mapagmataas na isipan ay ibabagsak.
19. Higit na mabuti ang mapagpakumbabá kahit na mahirap,kaysa makihati sa yaman ng mapagmataas.
20. Ang sumusunod sa payo ay mananagana,at mapalad ang taong kay Yahweh ay nagtitiwala.
21. Ang matalinong tao ay nakikilala sa kanyang pang-unawa,ang matamis niyang pangungusap ay panghikayat sa iba.
22. Ang karunungan ay bukal ng buhay para sa matalino,ngunit mahirap maturuan ang mangmang na tao.
23. Iniisip ng matalino ang kanyang sasabihin,kaya naman ang kausap ay madali niyang akitin.
24. Kaaya-ayang salita ay parang pulot-pukyutan,matamis sa panlasa, pampalusog ng katawan.
25. May daang matuwid sa tingin ng tao,ngunit kamatayan ang dulo nito.
26. Dahil sa pagkain ang tao'y nagsisikap;upang ang gutom ay bigyan ng lunas.
27. Ang laman ng isip ng tampalasan ay puro kasamaan,ang kanyang mga labi ay parang nakakapasong apoy.