16. Ang lagi nilang hangad, gumawa ng kasamaan,sa tuwina ang bisig ay nakahanda sa pagpatay.
17. Sa pag-uumang ng bitag ay walang mangyayari,kung nakikita ng ibon na nais mo siyang mahuli.
18. Ngunit hindi nalalaman ng mga taong iyon,bitag nila ang sisilo sa sarili nilang ulo.
19. Ganyan ang uuwian ng nabubuhay sa karahasan,sa ganyan nga magwawakas ang masamang pamumuhay.
20. Karununga'y umaalingawngaw sa mataong lansangan,tinig niya'y nangingibabaw sa lugar ng pamilihan.
21. Ito'y lumalampas sa mataas na mga muog,ang ugong niya'y naririnig sa pintuan nitong lunsod:
22. “Taong mangmang, walang hustong kaalaman,hanggang kailan ka tatagal sa abâ mong kalagayan?Hanggang kailan ka mananatili sa iyong kamangmangan?Kailan mo pa iisiping maghanap ng kaalaman?
23. Ang payo ko ay pakinggan n'yo at dinggin ang aking pangaral;sasainyo ang diwa ko at ang aking kaalaman.
24. Patuloy nga itong mga panawagan ko sa inyo,ngunit hindi ninyo pansin pati mga saway ko.
25. Winalang-bahala n'yo ang aking mga payo,ayaw ninyong bigyang pansin, paalala ko sa inyo.
26. Dahil dito, kayo'y aking tatawanan,kapag kayo'y napahamak, nasadlak sa kaguluhan.
27. Kapag kayo ay hinampas ng bagyo nitong buhay,dinatnan ng kahirapan, ipu-ipo ang larawan,at kung datnan kayo ng hapis at matinding dalamhati,
28. sa araw na iyon ay di ko papakinggan ang inyong panawagan.Hahanapin ninyo ako ngunit hindi masusumpungan.