1. Sinabi ni Elifaz na Temaneo,
2. “Huwag mo sanang ikasamâ ng loob ang aking sasabihin,di ko na kayang manahimik, di na ako makapagpigil.
3. Marami na ring tao ang iyong naturuan,at mahihinang kamay ay iyong natulungan.
4. Salita mo'y nagpalakas sa nanlulupaypay,sa mahina't pagod pangaral mo'y umalalay.
5. Ngayong ikaw na ang dumaranas ng matinding kahirapan,nawawalan ka ng pag-asa at parang nais mong mabuwal?
6. Di ba't may takot ka sa Diyos at masunurin sa kanya?Kaya dapat magtiwala ka at magkaroon ng pag-asa.
7. “Isipin mong mabuti: mayroon bang walang sala na napahamak ang buhay,mayroon bang mabuting tao na dumanas ng kasawian?
8. Ang alam ko'y ang mga naghahasik ng kasamaanay sila ring nag-aani ng kaguluhan.
9. Kaya naman ang Diyos sa tindi ng galit sa kanila, parang dinaanan ng bagyo sila'y pinupuksa niya.
10. Mga masasamang tao'y parang leong umuungal,ngunit pinatatahimik sila ng Diyos, ngipin nila'y tinatanggal.
11. Para silang leong walang mabiktima, namamatay sa gutom,at nagkakawatak-watak ang mga anak nila.
12. “Minsan, ako ay may narinig,salitang ibinulong sa aking pandinig.
13. Sa lalim ng hatinggabi parang ako'y nanaginip kung kailan ang tao'y mahimbing na naiidlip.
14. Ako'y sinakmal ng matinding takot,ako'y kinilabutan at nangatog ang tuhod.
15. Malamig na hangin, dumampi sa mukha ko,sa takot ay nagtayuan ang aking balahibo.
16. May nakita akong doon ay nakatayo,ngunit di ko mapagwari ang kanyang anyo.Maya-maya, narinig ko ang isang tinig: