1. “Ang buhay ng tao'y maikli lamang,subalit punung-puno ng kahirapan.
2. Tulad ng bulaklak na namumukadkad, nalalanta at nalalagas,parang aninong nagdaraan, naglalaho at napaparam.
3. Titingnan mo pa ba ang ganitong nilalang?Dadalhin mo pa ba siya sa hukuman?
4. Mayroon bang malinis na magmumula,sa taong marumi at masama?
5. Sa simula pa'y itinakda na ang kanyang araw,at bilang na rin ang kanyang mga buwan,nilagyan mo na siya ng hangganan na hindi niya kayang lampasan.
6. Lubayan mo na siya at pabayaan,nang makatikim naman kahit kaunting kaginhawahan.
7. “Kahoy na pinutol ay may pag-asa,muli itong tutubo at magsasanga.
8. Kahit pa ang ugat nito ay matanda na,at mamatay ang puno sa kinatatamnan niya,
9. ngunit ito'y nag-uusbong kapag diniligan, ito'y magsasanga tulad ng batang halaman.
10. Ngunit ang tao kapag namatay, iyon na ang kanyang katapusan,pagkalagot ng kanyang hininga, saan naman kaya siya pupunta?
11. “Tulad ng ilog na tumigil sa pag-agos,at gaya ng lawa na ang tubig ay naubos.
12. Ngunit ang tao kapag namatay hindi na babangonhanggang ang langit ay maparam.
13. Itago mo na sana ako sa daigdig ng mga patay,hanggang sa ang poot mo'y mapawi nang lubusan,at muli mong maalala ang aking kalagayan.