1. Sana'y naging balon ng tubig itong aking ulo,at bukal ng luha itong mata ko,upang ako'y may iluha sa maghapon at magdamagpara sa aking mga kababayang namatay.
2. Sana'y may mapagtaguan ako doon sa disyerto,kung saan malayo ako sa aking mga kababayan.Sila'y mapakiapidat pawang mga taksil.
3. Sila'y laging handang magsabi ng kasinungalingan;kasamaan ang namamayani sa halip na katotohanan.Ganito ang sabi ni Yahweh:“Sunod-sunod na kasamaan ang ginagawa ng aking bayan,at ako'y hindi nila nakikilala.”
4. Mag-ingat kayo kahit sa inyong mga kaibigan,kahit kapatid ay huwag pagkatiwalaan;sapagkat mandaraya lahat ng kapatid, katulad ni Jacob,at bawat isa'y naninira sa kanyang kaibigan.
5. Ang lahat ay nandaraya sa kanyang kapwa,walang nagsasabi ng katotohanan;dila nila'y sanay sa pagsisinungaling,sila'y patuloy sa pagkakasala, at hindi naiisip ang magsisi.
6. Ang kanilang kasalanan ay patung-patong na,hindi tumitigil sa pandaraya sa iba.Kahit na si Yahweh hindi kinikilala.
7. Kaya sinabi ni Yahweh, ang Makapangyarihan sa lahat,“Pahihirapan ko ang bansang ito upang sila'y subukin.Sapagkat ano pa ang aking magagawa sa bayan kong naging masama?
8. Parang makamandag na pana ang kanilang mga dila,lahat ng sinasabi ay pawang pandaraya.Magandang mangusap sa kanilang kapwa,ngunit ang totoo, balak nila ay masama.
9. Hindi ba nararapat na parusahan ko sila?Hindi ba dapat lang na maghiganti ako sa kanila?Ako, si Yahweh, ang nagsasabi nito.”
10. Ang sabi ni Jeremias, “Ang mga bundok ay aking tatangisan,at iiyakan ko ang mga pastulan;sapagkat natuyo na ang mga damo, at wala nang nagdaraang tao.Hindi na naririnig ang unga ng mga baka;pati mga ibon at hayop sa gubat ay nag-alisan na.”
11. Ang sabi ni Yahweh: “Ang Jerusalem ay wawasakin ko.Kanyang mga pader, paguguhuin ko,at wala nang maninirahan doon kundi mga asong-gubat.Magiging disyerto, mga lunsod ng Juda,wala nang taong doon ay titira.”