17. Sa araw na iyon, ang Jerusalem ay tatawaging “Luklukan ni Yahweh”. Lahat ng bansa'y magkakatipon doon upang sambahin ako. Hindi na nila gagawin ang kasamaang kanilang gustong gawin.
18. Magkakaisa ang Israel at ang Juda. Magkasama silang babalik mula sa hilaga at maninirahan sa lupaing ibinigay ko sa inyong mga magulang, upang maging kanila magpakailanman.”
19. Sinabi ni Yahweh,“Itinuring kitang anak, Israel,at binigyan ng lupaing pinakamainam sa lahat,sapagkat inakala kong kikilalanin mo akong ama,at hindi ka na tatalikod sa akin.
20. Ngunit gaya ng taksil na asawa, iniwan mo ako.Hindi ka naging tapat sa akin.”
21. May narinig na ingay sa mga kaburulan.Nananangis ang mga taga-Israeldahil sa mabigat nilang kasalanan;at kinalimutan nila si Yahweh na kanilang Diyos.
22. “Manumbalik kayo, mga anak na taksil,” sabi ni Yahweh,“pinapatawad ko na kayo sa inyong mga kasalanan.”Sabihin ninyo: “Oo, lalapit na kami sapagkat si Yahweh ang aming Diyos!
23. Walang naitulong sa amin ang mga diyus-diyosang sinasamba namin sa kaburulan. Si Yahweh lamang na aming Diyos, ang tunay na kaligtasan ng Israel.
24. Dahil sa aming pagsamba kay Baal, nawala sa amin ang lahat ng bagay na pinaghirapan ng aming mga magulang, mula pa noong una—ang aming mga anak, mga hayop at mga kawan.
25. Dapat kaming manliit sa kahihiyan, sapagkat kami'y nagkasala kay Yahweh, kami at ang aming mga magulang. Mula sa pagkabata hanggang ngayon, hindi namin sinunod ang tinig ni Yahweh na aming Diyos.”