11. Gagawa ako ng daan sa gitna ng kabundukan,at ako'y maghahanda ng lansangan, upang maging daanan ng aking bayan.
12. Darating ang bayan ko buhat sa malayo,mula sa hilaga at sa kanluran,gayon din sa lupain ng Syene sa timog.”
13. O langit, magpuri ka sa tuwa!Lupa, magalak ka, gayundin kayong mga bundok,sapagkat inaaliw ni Yahweh ang kanyang hinirang,sa gitna ng hirap ay kinahahabagan.
14. Ngunit ang sabi ng mga taga-Jerusalem,“Pinabayaan na tayo ni Yahweh.Nakalimutan na niya tayo.”
15. Ang sagot ni Yahweh,“Malilimot kaya ng ina ang sarili niyang anak?Hindi kaya niya mahalin ang sanggol niyang iniluwal?Kung mayroon mang inang lumilimot sa kanyang anak,hindi ko kayo kakalimutan kahit sandali.
16. Jerusalem, hinding-hindi kita malilimutan.Pangalan mo'y nakaukit sa aking mga palad.
17. Malapit nang dumating ang muling magtatayo sa iyo,at ang nagwasak sa iyo ay paalis na.
18. Tumingin ka sa paligid at masdan ang nangyayari.Ang mga mamamayan mo'y nagtitipun-tipon na upang umuwi.Ako si Yahweh, ang Diyos na buháy,ang nagsasabi: ipagmamalaki mo sila balang araw,tulad ng babaing ikakasal na suot ang kanyang mga alahas.
19. “Aking pinabayaan na mawasak ang iyong bansa,ngunit ngayon ito'y magiging masikip sa dami ng tao;at ang mga taong dumurog sa iyoay itatapon sa malayo.
20. Sasabihin ng mga anak mo balang arawna isinilang sa pinagtapunan sa inyo:‘Ang bayang ito'y maliit na para sa atin.Kailangan natin ang mas malaking tirahan.’
21. Sasabihin mo naman sa iyong sarili,‘Kaninong anak ang mga iyon?Nawala ang mga anak ko, at ako nama'y hindi na magkakaanak.Itinapon ako sa malayo,ako'y iniwang nag-iisa.Saan galing ang mga batang iyon?’”
22. Ang sagot ng Panginoong Yahweh sa kanyang bayan:“Huhudyatan ko ang mga bansa,at ang mga anak mo'y iuuwi nila sa iyo.