9. Wika ng kaaway, ‘hahabulin ko sila't huhulihin,kayamanan nila'y aking sasamsamin,at sa tabak kong hawak, sila'y lilipulin.’
10. Ngunit sa isang hinga mo Yahweh, sila'y nangalunod,parang tinggang sa malalim na tubig ay nagsilubog.
11. “Ikaw Yahweh, sino sa mga diyos ang iyong kagaya?Sa kabanala'y dakila at kamangha-mangha,sa mga himala'y di mapantayan, sa kababalaghan ay di matularan?
12. Nang iyong iunat ang kanan mong kamay,nilamon ng lupa ang aming mga kaaway.
13. Sa iyong katapatan, bayan mong tinubos ay inakay,tungo sa lupang banal, sila'y iyong pinatnubayan.
14. Maraming bansa ang dito'y nakarinig, at sa takot sila'y nagsipanginig;doon sa lupain ng mga Filisteo, nasindak ang lahat ng mga tao.
15. Mga pinuno ng Edom ay nangagimbal;matatapang sa Moab sa takot ay sinakmal,mga nakatira sa lupain ng Canaan, lahat sila'y naubusan ng katapangan.
16. Takot at sindak ang sa kanila'y dumatal,para silang bato na hindi makagalaw,nang kapangyarihan mo'y kanilang namalas,nang dumaan sa harap nila ang bayang iyong iniligtas.
17. Sila'y dadalhin mo, Yahweh, sa sarili mong bundok.Sa dakong pinili mo upang maging iyong lubos,doon sa santuwaryong ikaw ang nagtayo at tumapos.
18. Ikaw, Yahweh, ay maghahari magpakailanpaman.”
19. Ang mga Israelita'y hinabol nga ng mga kawal ng Faraon sakay ng mga kabayo at mga karwahe. Nang ang mga kawal ay nasa gitna na ng dagat, muling pinaagos ni Yahweh ang tubig at natabunan ng alon ang mga kawal ng Faraon. Samantala, ang mga Israelita'y tumawid sa tuyong lupa.