16. Takot at sindak ang sa kanila'y dumatal,para silang bato na hindi makagalaw,nang kapangyarihan mo'y kanilang namalas,nang dumaan sa harap nila ang bayang iyong iniligtas.
17. Sila'y dadalhin mo, Yahweh, sa sarili mong bundok.Sa dakong pinili mo upang maging iyong lubos,doon sa santuwaryong ikaw ang nagtayo at tumapos.
18. Ikaw, Yahweh, ay maghahari magpakailanpaman.”
19. Ang mga Israelita'y hinabol nga ng mga kawal ng Faraon sakay ng mga kabayo at mga karwahe. Nang ang mga kawal ay nasa gitna na ng dagat, muling pinaagos ni Yahweh ang tubig at natabunan ng alon ang mga kawal ng Faraon. Samantala, ang mga Israelita'y tumawid sa tuyong lupa.
20. Pagkatapos, kumuha ng tamburin si Miriam, ang babaing propeta na kapatid ni Aaron. Tinugtog niya ito at nagsayawan ang mga babae na mayroon ding mga tamburin.
21. Habang sila'y nagsasayaw, ganito ang inaawit ni Miriam:“Purihin si Yahweh sa kanyang dakilang tagumpay;itinapon niya sa dagat ang mga karwahe't ang nakasakay.”
22. Pinagayak ni Moises ang mga Israelita, at umalis sila sa Dagat na Pula patungo sa ilang ng Shur. Tatlong araw na silang naglalakbay ngunit wala pa silang nakikitang tubig.
23. Sa wakas, dumating sila sa batis ng Mara, ngunit hindi nila mainom ang tubig nito dahil mapait. Kaya, tinawag nila itong Batis na Mapait.