11. Nang marinig ito, pinunit ni David ang kanyang kasuotan; gayundin ang ginawa ng mga kasamahan niya.
12. Tumangis sila, nag-ayuno at nagluksa hanggang gabi, sapagkat si Saul, ang anak nitong si Jonatan, at ang iba pang lingkod ni Yahweh sa bansang Israel ay nasawi sa labanan.
13. Muling tinanong ni David ang lalaki, “Tagasaan ka nga ba?”“Ako po'y anak ng isang dayuhang Amalekita,” sagot naman nito.
14. Sinabi ni David, “Hindi ka man lamang natakot na patayin ang haring pinili ni Yahweh?”
15. Kaya't inutusan ni David ang isa niyang kabataang tauhan, “Patayin ang taong ito.” Iyon nga ang kanyang ginawa.
16. At sa harap ng bangkay ay sinabi ni David, “Ikaw ang dapat sisihin sa iyong pagkamatay sapagkat hinatulan mo ang iyong sarili nang sabihin mong pinatay mo ang haring pinili ni Yahweh.”
17. Dahil dito, kumanta si David ng isang awit ng pagluluksa bilang alaala kina Saul at sa anak nitong si Jonatan. (
18. Iniutos niyang ituro ito sa lahat ng mamamayan ng Juda. Nakasulat ito sa Aklat ni Jaser.)
19. “Karangalan ng Israel sa burol ay niyurakan,nang mabuwal ang magigiting mong kawal!
20. Dapat itong ilihim, hindi dapat ipaalam,lalo sa Gat, at Ashkelon, sa liwasan at lansangan;kung ito ay mababatid, tiyak na magdiriwang,ang mga Filisteong mga Hentil ang magulang.
21. “Ang lupain ng Gilboa, ang iyong mga bundok, hindi na dapat ulanin, ni bigyan kahit hamog,mga bukid mo'y hindi na makapaghandog.Pagkat sandata ni Saul ay sa iyo nadungisan,na dati-rating makintab, ngayo'y balot ng kalawang.
22. “Ang pana ni Jonatan noo'y hindi nabibigo.Ang kay Saul na sandata ay hindi naigugupo.