1. หลังจากนั้นข้าพเจ้าเห็นทูตสวรรค์อีกองค์หนึ่งลงมาจากสวรรค์ ทูตนี้มีอำนาจยิ่งใหญ่และรัศมีของท่านทำให้โลกสว่างไสว
2. ท่านประกาศด้วยเสียงกึกก้องว่า“ล่มแล้ว! บาบิโลนมหานครได้ล่มสลายแล้ว!นครนี้ได้กลายเป็นเรือนปีศาจและเป็นที่สิงสู่ของวิญญาณชั่วเป็นที่สิงสู่ของนกทุกชนิดที่เป็นมลทินและน่าชิงชัง
3. เพราะมวลประชาชาติได้ดื่มเหล้าองุ่นแห่งการล่วงประเวณีของมันซึ่งทำให้คลุ้มคลั่งไปบรรดากษัตริย์ของโลกร่วมประเวณีกับมันและพ่อค้าทั้งหลายของโลกร่ำรวยขึ้นด้วยความฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือยของมัน”
4. แล้วข้าพเจ้าได้ยินอีกเสียงหนึ่งดังมาจากสวรรค์ ว่า“ประชากรของเราเอ๋ย ออกมาจากนครนั้นเถิดเพื่อเจ้าจะได้ไม่มีส่วนร่วมในบาปผิดของมันเพื่อเจ้าจะได้ไม่ต้องรับภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นกับมัน
5. เพราะบาปของนครนั้นกองสูงขึ้นถึงสวรรค์แล้วพระเจ้าทรงจดจำความผิดอันชั่วร้ายของมันได้
6. จงคืนให้แก่มันเหมือนกับที่มันได้ให้ผู้อื่นจงคืนสนองมันสองเท่าของสิ่งที่มันได้ทำจงผสมเหล้าให้แรงเป็นสองเท่าของถ้วยที่มันให้คนอื่น
7. มันฟุ้งเฟ้อบำรุงบำเรอตัวเองเท่าใดจงให้ทุกข์โศกความทรมานแก่มันเท่านั้นมันลำพองใจว่า‘ข้านั่งบัลลังก์เป็นราชินี ข้าไม่ใช่หญิงม่ายข้าจะไม่มีวันทุกข์โศก’
8. ฉะนั้นภายในวันเดียวภัยพิบัติต่างๆ จะจู่โจมนครนั้นคือความตาย ความทุกข์โศก และความอดอยากมันจะถูกไฟเผาวอดวายเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพิพากษามันนั้นทรงฤทธิ์
9. “เมื่อบรรดากษัตริย์ของโลกที่ร่วมประเวณีและร่วมฟุ้งเฟ้อกับนครนั้นเห็นควันไฟที่เผามัน พวกเขาจะร่ำไห้และไว้อาลัยให้นครนั้น