7. หากท่านเข้าใจความหมายของข้อความที่ว่า ‘เราประสงค์ความเมตตา ไม่ใช่เครื่องบูชา’ ท่านก็คงจะไม่กล่าวโทษผู้ที่ไม่มีความผิด
8. เพราะบุตรมนุษย์ทรงเป็นเจ้าเหนือวันสะบาโต”
9. จากที่นั่นพระองค์เสด็จเข้าไปในธรรมศาลาของพวกเขา
10. และชายมือลีบคนหนึ่งอยู่ที่นั่น พวกเขาหาเหตุที่จะจับผิดพระองค์จึงทูลถามว่า “การรักษาโรคในวันสะบาโตผิดบัญญัติหรือไม่?”
11. พระองค์ตรัสแก่พวกเขาว่า “หากใครในพวกท่านมีแกะตัวหนึ่งและแกะนั้นตกบ่อในวันสะบาโต เขาจะไม่ฉุดดึงแกะขึ้นจากบ่อหรือ?
12. คนๆ หนึ่งมีค่ายิ่งกว่าแกะตัวหนึ่งสักเพียงใด ฉะนั้นการทำความดีในวันสะบาโตก็ถูกต้องตามบทบัญญัติแล้ว”
13. แล้วพระองค์ตรัสกับชายคนนั้นว่า “จงเหยียดมือออกมา” เขาจึงเหยียดมือออกและมือนั้นก็กลับเป็นปกติดีเหมือนมืออีกข้างหนึ่ง
14. แต่พวกฟาริสีออกไปวางแผนกันว่าจะฆ่าพระเยซูได้อย่างไร
15. พระเยซูทรงทราบเช่นนี้จึงปลีกพระองค์ไปจากที่นั่น คนเป็นอันมากติดตามพระองค์มาและพระองค์ทรงรักษาคนป่วยของพวกเขาให้หายโรคทุกคน
16. พระองค์ทรงเตือนพวกเขาไม่ให้แพร่งพรายว่าพระองค์คือใคร
17. ทั้งนี้เป็นจริงตามที่ได้กล่าวไว้ผ่านทางผู้เผยพระวจนะอิสยาห์ว่า
18. “นี่คือผู้รับใช้ของเราซึ่งเราเลือกสรรไว้ผู้ที่เรารักและชื่นชมเราจะส่งวิญญาณของเราลงมาเหนือเขาและเขาจะประกาศความยุติธรรมแก่บรรดาประชาชาติ
19. เขาจะไม่วิวาทหรือส่งเสียงร้องจะไม่มีผู้ใดได้ยินเสียงของเขาที่ถนน
20. ไม้อ้อช้ำแล้วเขาจะไม่หักและไส้ตะเกียงที่ริบหรี่เขาจะไม่ดับจนกว่าเขาจะนำความยุติธรรมไปสู่ชัยชนะ
21. บรรดาประชาชาติจะหวังใจในนามของเขา”
22. แล้วเขาพาชายที่มีผีสิงคนหนึ่งซึ่งทั้งตาบอดและเป็นใบ้มาหาพระองค์ พระเยซูทรงรักษาคนนั้น เขาจึงพูดและมองเห็นได้
23. คนทั้งปวงก็ประหลาดใจและพูดกันว่า “เป็นไปได้ไหมที่คนนี้คือบุตรดาวิด?”
24. แต่เมื่อพวกฟาริสีได้ยินก็พูดว่า “คนนี้ขับผีออกโดยอาศัยเบเอลเซบุบเจ้าแห่งผีเท่านั้นเอง”
25. พระเยซูทรงทราบความคิดของพวกเขาจึงตรัสกับพวกเขาว่า “ทุกๆ อาณาจักรที่แตกแยกกันเองย่อมถูกทำลาย และทุกๆ บ้านเมืองหรือครัวเรือนที่แตกแยกกันเองย่อมตั้งอยู่ไม่ได้