12. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“บัดนี้จงกลับมาหาเราอย่างสุดใจด้วยการถืออดอาหาร ร้องไห้ และคร่ำครวญ”
13. จงฉีกใจไม่ใช่ฉีกเสื้อผ้าจงหันกลับมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าเพราะพระองค์ทรงเปี่ยมด้วยพระคุณและความเอ็นดูสงสารทรงกริ้วช้าและเปี่ยมด้วยความรักทรงอดพระทัยไว้ไม่ลงโทษ
14. ใครจะรู้ได้ พระองค์อาจหวนกลับมาสงสารและทรงอำนวยพระพรทรงให้มีธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาเพื่อถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า
15. จงเป่าแตรในศิโยนจงประกาศการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์และเรียกชุมนุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์
16. จงรวบรวมประชาชนชำระให้เป็นที่ประชุมอันบริสุทธิ์จงประชุมผู้อาวุโสรวบรวมเด็กๆแม้เด็กที่ยังกินนมแม่ให้เจ้าบ่าวออกมาจากห้องและให้เจ้าสาวออกมาจากหอ
17. ให้ปุโรหิตผู้ปฏิบัติงานอยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าร่ำไห้อยู่ระหว่างมุขพระวิหารกับแท่นบูชาให้พวกเขาทูลว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงสงวนประชากรของพระองค์อย่าให้มรดกของพระองค์เป็นที่เย้ยหยันเป็นคำเปรียบเปรยในหมู่ประชาชาติอย่าให้ชนชาติทั้งหลายพูดกันว่า‘ไหนล่ะพระเจ้าของพวกเขา?’ ” องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตอบ
18. แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงหวงแหนดินแดนของพระองค์และจะทรงเวทนาสงสารประชากรของพระองค์
19. องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงตอบพวกเขาว่า“เราจะส่งเมล็ดข้าว เหล้าองุ่นใหม่ และน้ำมันมาให้จนเจ้าทั้งหลายอิ่มหนำสำราญเราจะไม่ทำให้เจ้าตกเป็นเป้าของการเย้ยหยันของประชาชาติต่างๆ อีกต่อไป
20. “เราจะขับไล่กองทัพแดนเหนือไปไกลจากเจ้าไสส่งเขาไปยังถิ่นที่แห้งแล้งกันดารให้กองหน้าของมันลงทะเลด้านตะวันออกไปส่วนกองหลังลงทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งโชยขึ้นมา”พระองค์ได้ทรงกระทำการยิ่งใหญ่มากอย่างแน่นอน!
21. แผ่นดินเอ๋ย อย่ากลัวเลยจงยินดีปรีดา องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงกระทำการยิ่งใหญ่มากอย่างแน่นอน!
22. สัตว์ป่าทั้งหลาย อย่ากลัวเลยเพราะทุ่งโล่งซึ่งใช้เลี้ยงสัตว์จะกลับเขียวขจีต้นไม้จะผลิผลมะเดื่อและเถาองุ่นจะออกผลงาม
23. ประชากรศิโยนเอ๋ย จงเปรมปรีดิ์จงชื่นชมยินดีในพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านเพราะพระองค์ได้ประทานสายฝนฤดูใบไม้ร่วงด้วยความชอบธรรมให้แก่ท่านพระองค์ทรงให้ฝนตกชุกทั้งฝนฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิเหมือนแต่ก่อน
24. ลานนวดข้าวจะมีข้าวอยู่เต็มบ่อเก็บมีเหล้าองุ่นใหม่และน้ำมันมะกอกเต็มล้น