8. จงร่ำไห้ดั่งหญิงพรหมจารีสวมเสื้อผ้ากระสอบซึ่งคร่ำครวญถึงเจ้าบ่าวในวัยแรกรุ่นของเธอ
9. ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสูญสิ้นไปจากพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้าเหล่าปุโรหิตผู้ปรนนิบัติรับใช้อยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าไว้ทุกข์
10. ท้องทุ่งย่อยยับพื้นดินแตกระแหงเมล็ดข้าวก็ถูกทำลายเหล้าองุ่นใหม่เหือดแห้งและไม่มีน้ำมันมะกอก
11. ชาวนาทั้งหลาย จงสิ้นหวังชาวสวนองุ่น จงร่ำไห้จงทุกข์โศกเรื่องข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เพราะพืชผลพินาศสิ้นจากแผ่นดิน
12. เถาองุ่นเหี่ยวเฉาต้นมะเดื่อแห้งเหี่ยวไปทั้งต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นแอปเปิ้ลคือต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งเหี่ยวแห้งความปีติแห่งมวลมนุษยชาติร่วงโรยไปแน่แล้ว
13. ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบและไว้ทุกข์ท่านผู้ปฏิบัติงานหน้าแท่นบูชา จงร่ำไห้มาเถิดท่านผู้ปรนนิบัติรับใช้พระเจ้าจงสวมเสื้อผ้ากระสอบไว้ตลอดคืนเพราะธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาขาดไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของท่านแล้ว
14. จงประกาศให้มีการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์จงเรียกประชุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์จงเรียกเหล่าผู้อาวุโสและทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้นให้มายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าและร้องทูลอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้า
15. ช่างเป็นวันที่น่ากลัวยิ่งนัก!เพราะวันขององค์พระผู้เป็นเจ้าใกล้เข้ามาแล้วจะมาเหมือนหายนะจากองค์ทรงฤทธิ์
16. อาหารสูญสิ้นไปต่อหน้าต่อตาเราแล้วไม่ใช่หรือ?ความชื่นชมยินดีและความเปรมปรีดิ์สูญสิ้นไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?
17. เมล็ดพืชเหี่ยวเฉาคาดินยุ้งฉางย่อยยับปรักหักพังเพราะเมล็ดข้าวเหี่ยวแห้งไปหมด
18. ฝูงวัวร้องครวญครางเพียงไร!มันเดินงุ่นง่านเพราะไม่มีทุ่งหญ้าแม้แต่ฝูงแกะก็ทุกข์ทรมาน
19. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์เพราะไฟเผาผลาญทุ่งโล่งที่ใช้เลี้ยงสัตว์เปลวไฟแผดเผาต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งวอดวาย