22. มันไม่ต่างอะไรกัน ฉะนั้นข้าจึงกล่าวว่า‘พระองค์ทรงทำลายทั้งคนดีพร้อมและคนชั่วร้าย’
23. เมื่อโทษทัณฑ์นำความตายมาโดยฉับพลันพระองค์ทรงยิ้มเยาะความสิ้นหวังของผู้ที่ไม่มีความผิด
24. เมื่อแผ่นดินตกอยู่ในมือของคนชั่วพระเจ้าทรงทำให้ตาของบรรดาตุลาการมืดบอดหากไม่ใช่พระองค์แล้วจะเป็นใครเล่า?
25. “วันคืนของข้าพระองค์ไวยิ่งกว่านักวิ่งลอยลับไปโดยไม่มีความชื่นใจแม้แต่น้อยนิด
26. มันแล่นปราดไปเหมือนเรือพาไพรัสเหมือนนกอินทรีโฉบลงบนเหยื่อ
27. หากกล่าวว่า ‘ข้าพระองค์จะลืมคำโอดครวญของตนข้าพระองค์จะเปลี่ยนสีหน้าและยิ้มแย้มร่าเริง’
28. แต่ข้าพระองค์ก็ยังขยาดความทุกข์ยากทั้งสิ้นของข้าพระองค์เพราะรู้ว่าพระองค์ยังทรงถือว่าข้าพระองค์มีความผิด
29. ในเมื่อถูกตัดสินว่าผิดก็แล้วข้าพระองค์จะดิ้นรนต่อสู้ให้เปล่าประโยชน์ไปทำไม?
30. ถึงข้าพระองค์จะอาบน้ำชำระกายด้วยสบู่เอาด่างล้างมือให้สะอาด
31. พระองค์ก็จะทรงเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อโคลนจนแม้แต่เสื้อผ้าของข้าพระองค์ก็ยังรังเกียจตัวข้าพระองค์เอง
32. “พระเจ้าไม่ใช่มนุษย์อย่างข้า ที่ข้าจะไปโต้ตอบได้ที่เราจะเผชิญหน้ากันในศาล
33. อยากให้มีใครสักคนเป็นคนกลางระหว่างเราทั้งสองเผื่อจะได้ช่วยไกล่เกลี่ย