14. สิ่งที่เขาพึ่งพาก็เปราะบางสิ่งที่เขาพึ่งพิงเป็นแค่ใยแมงมุม
15. เขาหวังพักพิง แต่มันก็ขาดไปเขายึดกุมไว้ แต่มันก็ไม่คงอยู่
16. เขาเหมือนต้นไม้ที่ได้รับน้ำชุ่มชื่นกลางแดดแผ่แขนงไปในสวน
17. รากของเขาหยั่งลงไปในกองหินเสาะหาที่จะชอนไชไป
18. แต่เมื่อถูกหักโค่นไปถิ่นนั้นก็ตัดขาดจากมันและกล่าวว่า ‘เราไม่เคยเห็นเจ้ามาก่อน’
19. แน่ทีเดียว ชีวิตของมันก็เหี่ยวเฉาไปและมีพืชอื่นๆ งอกขึ้นมาแทนที่
20. “แน่ทีเดียว พระเจ้าย่อมไม่ทอดทิ้งคนที่ดีพร้อมทั้งจะไม่ค้ำจุนคนทำชั่ว
21. พระองค์จะยังคงให้ปากของท่านหัวเราะร่าและให้ริมฝีปากของท่านโห่ร้องยินดี
22. ศัตรูของท่านจะเต็มไปด้วยความอับอายเต็นท์ของคนชั่วร้ายจะไม่มีอีกต่อไป”