1. โยบจึงทูลตอบองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า
2. “ข้าพระองค์ทราบว่าพระองค์ทรงกระทำทุกสิ่งได้แผนการของพระองค์ไม่มีอะไรขวางได้
3. พระองค์ตรัสถามว่า ‘ใครหนอที่บดบังคำปรึกษาของเราไว้โดยปราศจากความรู้?’แน่ทีเดียว ข้าพระองค์พูดสิ่งที่ตัวเองไม่เข้าใจสิ่งที่อัศจรรย์เกินความรู้ของข้าพระองค์
4. “พระองค์ตรัสว่า ‘ฟังเถิด เราจะพูดเราจะถามแล้วเจ้าจงตอบ’
5. หูของข้าพระองค์เคยได้ยินถึงเรื่องของพระองค์มาก่อนแต่บัดนี้ตาของข้าพระองค์ได้เห็นพระองค์แล้ว
6. ฉะนั้นข้าพระองค์จึงเกลียดชังตัวเองและสำนึกผิดในกองธุลีและขี้เถ้า”
7. เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโยบจบแล้ว พระองค์ก็ตรัสกับเอลีฟัสชาวเทมานว่า “เราโกรธเจ้ากับเพื่อนอีกสองคนของเจ้า เพราะเจ้าไม่ได้พูดถึงเราอย่างถูกต้องเหมือนดั่งโยบผู้รับใช้ของเรา
8. บัดนี้จงนำวัวผู้เจ็ดตัวและแกะผู้เจ็ดตัวไปหาโยบผู้รับใช้ของเรา และถวายเครื่องเผาบูชาสำหรับพวกเจ้าเอง แล้วโยบผู้รับใช้ของเราจะอธิษฐานเผื่อเจ้า เราจะรับคำอธิษฐานของโยบ และไม่ลงมือกับเจ้าตามความโง่เขลาของเจ้า เจ้าไม่ได้พูดถึงเราอย่างถูกต้องเหมือนโยบผู้รับใช้ของเรา”
9. ฉะนั้นเอลีฟัสชาวเทมาน บิลดัดชาวชูอาห์ และโศฟาร์ชาวนาอามาห์ จึงทำตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชา และองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงรับคำอธิษฐานของโยบ