6. เราได้ให้ที่กันดารไว้เป็นบ้านของมันและให้ย่านดินโป่งเป็นที่อาศัยของมัน
7. มันหัวเราะเยาะเสียงอึกทึกของตัวเมืองและมันไม่ได้ยินเสียงตะโกนของผู้ขับขี่
8. แนวเขาเป็นทุ่งหญ้าของมันที่นั่นมันเสาะหาหญ้าเขียวทุกยอด
9. “วัวป่าจะยอมรับใช้เจ้าหรือ?มันจะอยู่ข้างๆ รางหญ้าของเจ้าในยามค่ำคืนหรือ?
10. เจ้าสามารถจับมันสนตะพายมาลากไถให้เจ้าหรือ?มันจะยอมไถที่ลุ่มตามเจ้าไปหรือ?
11. เจ้าจะพึ่งพากำลังมหาศาลของมันหรือ?เจ้าจะมอบงานหนักให้มันทำหรือ?
12. เจ้าจะเชื่อใจให้มันนำเมล็ดข้าวของเจ้ามายังลานนวดข้าวหรือ?
13. “นกกระจอกเทศกระพือปีกอย่างร่าเริงแต่ปีกของมันไม่อาจเทียบกับปีกและขนของนกกระสาดำได้
14. มันวางไข่ที่พื้นและปล่อยให้อุ่นอยู่ในทราย
15. ไม่สนใจว่าอาจจะถูกเหยียบแตกหรือสัตว์ป่าจะมาเหยียบย่ำ
16. มันทำกับลูกอ่อนอย่างดุดัน ราวกับว่านั่นไม่ใช่ลูกและมันไม่ใส่ใจแม้ว่าจะเหนื่อยเปล่า
17. เพราะพระเจ้าไม่ได้ให้สติปัญญาแก่มันหรือให้มันรู้จักคิด
18. แต่เมื่อมันกางปีกวิ่งไปมันก็ยิ้มเยาะม้าและผู้ขี่
19. “เจ้าให้พละกำลังแก่ม้าและให้แผงคอปลิวไสวแก่มันหรือ?
20. เจ้าให้มันเผ่นโผนเหมือนตั๊กแตนหรือ?เสียงหายใจของมันน่าสะพรึงกลัว
21. มันตะกุยดิน ปีติยินดีในพละกำลังของมันและตรงเข้าไปในการต่อสู้
22. มันหัวเราะเยาะความกลัว ไม่เกรงสิ่งใดและมันไม่วิ่งหนีคมดาบ
23. ลูกธนูพุ่งมาทางด้านข้างพร้อมกับทวนและหอกที่ส่องประกายวาววับ
24. มันตะกุยพื้นดินอย่างดุเดือดและยืนนิ่งอยู่ไม่ได้เมื่อเสียงแตรดังขึ้น
25. เมื่อได้ยินเสียงแตร มันร้อง ‘ฮี่แฮ่!’มันได้กลิ่นสงครามแต่ไกลเสียงโห่ร้องออกศึก เสียงตะโกนของนายทัพ