7. ข้าพเจ้าคิดว่า ‘ควรให้ผู้อาวุโสพูดผู้มีประสบการณ์นานปีควรสอนสติปัญญา’
8. แต่ที่จริงเป็นจิตวิญญาณในตัวมนุษย์ลมปราณแห่งองค์ทรงฤทธิ์ทำให้เขามีความเข้าใจ
9. ไม่ใช่คนแก่เท่านั้นที่มีปัญญาไม่เพียงคนสูงอายุเท่านั้นที่เข้าใจว่าสิ่งใดถูกต้อง
10. “ฉะนั้นโปรดฟังข้าพเจ้าพูดข้าพเจ้าจะบอกสิ่งที่ตัวเองรู้แก่ท่านด้วย
11. ข้าพเจ้าคอยอยู่ขณะที่ท่านพูดข้าพเจ้าฟังเหตุผลของพวกท่านขณะที่พวกท่านกำลังสรรหาถ้อยคำมากล่าว
12. ข้าพเจ้าตั้งใจฟังเต็มที่แต่ไม่มีผู้ใดในพวกท่านพิสูจน์ได้ว่าโยบผิดไม่มีใครในพวกท่านตอบคำโต้แย้งของโยบได้
13. อย่าพูดว่า ‘เราได้พบสติปัญญาแล้วขอให้พระเจ้าเป็นผู้พิสูจน์ว่าเขาผิด ไม่ใช่มนุษย์’
14. แต่คำพูดของโยบไม่ได้มุ่งมาที่ข้าพเจ้าและข้าพเจ้าจะไม่ตอบโยบด้วยคำโต้แย้งของพวกท่าน
15. “พวกเขานั่งอับจนปัญญาไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วหมดถ้อยคำที่จะโต้แย้ง
16. ข้าพเจ้าจะต้องคอยต่อไปอีกหรือในเมื่อพวกเขานิ่งเงียบ?ในเมื่อพวกเขายืนนิ่งไม่มีคำตอบ?
17. ข้าพเจ้าก็ขอพูดด้วยขอบอกสิ่งที่ตัวเองรู้ด้วย
18. เพราะข้าพเจ้ามีถ้อยคำอยู่มากมายจิตวิญญาณภายในเร่งเร้าให้ข้าพเจ้าพูด
19. ภายในข้าพเจ้าเหมือนเหล้าองุ่นที่ถูกกักเก็บไว้เหมือนถุงหนังเหล้าองุ่นใหม่ที่กำลังจะปริ
20. ข้าพเจ้าจำเป็นต้องพูดเพื่อจะได้ผ่อนคลายข้าพเจ้าจำต้องเอ่ยปากตอบ