13. “มีผู้กบฏต่อความสว่างผู้ไม่รู้จักและไม่ยอมดำเนินในทางของความสว่างนั้น
14. เมื่อสิ้นแสงตะวันแล้ว ฆาตกรก็ลุกขึ้นสังหารคนยากไร้และคนขัดสนยามค่ำคืนเขาลอบออกไปเหมือนขโมย
15. ตาของคนล่วงประเวณีจ้องรอคอยเวลาพลบค่ำเขาคิดว่า ‘ไม่มีใครเห็นเรา’และคลุมหน้าเพื่อพรางตาคน
16. ในความมืดมีคนแอบย่องเข้าไปในบ้านแต่ตอนกลางวันเขาก็เก็บตัวอยู่ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับความสว่าง
17. สำหรับพวกเขาทุกคน ความมืดสนิทเป็นยามเช้าเขาเป็นมิตรกับความมืดมนอันน่าสยดสยอง
18. “ถึงกระนั้นเขาก็เป็นฟองบนผิวน้ำที่ดินส่วนของเขาถูกสาปแช่งจึงไม่มีใครไปที่สวนองุ่นของเขา
19. ความร้อนระอุแห้งแล้งดูดซับหิมะที่ละลายไปฉันใดแดนมรณาก็พรากผู้ที่ทำบาปไปฉันนั้น
20. ครรภ์มารดาก็ลืมเขาตัวหนอนรุมกินเขาไม่มีใครจดจำคนชั่วร้ายอีกต่อไปแต่พวกเขาถูกโค่นลงเหมือนต้นไม้
21. เพราะพวกเขาเอารัดเอาเปรียบหญิงที่เป็นหมันและหญิงที่ไม่มีลูกๆ ดูแลเขาไม่ปรานีหญิงม่าย
22. แต่พระเจ้าทรงลากผู้ยิ่งใหญ่ไปด้วยฤทธิ์อำนาจของพระองค์แม้พวกเขาเป็นปึกแผ่น แต่ก็ไม่มีความมั่นคงในชีวิต
23. พระองค์อาจจะปล่อยให้เขาพักอยู่ด้วยความรู้สึกมั่นคงปลอดภัยแต่ทรงจับตาดูวิถีทางของเขา
24. เขาได้รับการยกย่องเทิดทูนอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แล้วก็ผ่านพ้นไปพวกเขาต้องตกต่ำลงและถูกรวบไปเหมือนคนอื่นๆเขาถูกตัดออกเหมือนยอดรวงข้าว
25. “ถ้าไม่ได้เป็นอย่างนี้ ใครจะพิสูจน์ได้ว่าข้าพูดผิดและทำให้เห็นว่าสิ่งที่ข้ากล่าวมานี้ไม่เป็นความจริง”