1. เลบานอนเอ๋ย จงเปิดประตูทั้งหลายของเจ้าเถิดเพื่อไฟจะได้เผาผลาญเหล่าสนซีดาร์ของเจ้า!
2. ต้นสนเอ๋ย จงร่ำไห้เถิด เพราะซีดาร์ถูกโค่นลงแล้วต้นไม้งามตระหง่านนั้นย่อยยับลงแล้ว!ต้นโอ๊กแห่งบาชานเอ๋ย จงร่ำไห้เถิดป่าทึบถูกตัดเตียนแล้ว!
3. จงฟังเสียงร่ำไห้ของบรรดาคนเลี้ยงแกะทุ่งหญ้าอันอุดมสมบูรณ์ของพวกเขาถูกทำลายไป!จงฟังเสียงคำรามของเหล่าสิงห์ป่าอันเขียวขจีของจอร์แดนถูกทำลายไปแล้ว!
4. พระยาห์เวห์พระเจ้าของข้าพระองค์ตรัสว่า “จงเลี้ยงฝูงแกะที่จะต้องถูกฆ่า
5. ผู้ซื้อฆ่าแกะเหล่านั้นและไม่ถูกลงโทษแต่อย่างใด บรรดาคนขายก็พูดว่า ‘สรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้า เรารวยแล้ว!’ คนเลี้ยงแกะเองขายมันไปโดยไม่ปรานีฝูงแกะเลย
6. เพราะเราจะไม่สงสารชาวแผ่นดินนี้อีกแล้ว” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้ “เราจะมอบทุกคนไว้ในมือเพื่อนบ้านและกษัตริย์ของพวกเขา ซึ่งจะข่มเหงเบียดเบียนแผ่นดินนี้ เราจะไม่ช่วยพวกเขาจากเงื้อมมือของคนเหล่านั้น”
7. ดังนั้นข้าพเจ้าจึงเลี้ยงแกะที่จะต้องถูกฆ่า โดยเฉพาะตัวที่ถูกรังแก แล้วข้าพเจ้าเอาไม้เท้าคนเลี้ยงแกะมาสองอัน อันหนึ่งตั้งชื่อว่า “พระคุณ” และอีกอันหนึ่งตั้งชื่อว่า “กลมเกลียว” แล้วข้าพเจ้าก็เลี้ยงดูแกะ
8. ภายในเดือนเดียวข้าพเจ้าได้กำจัดคนเลี้ยงแกะทั้งสามคนนั้นออกไปแต่ข้าพเจ้ากลับเอือมระอาฝูงแกะคือชนชาตินี้ และพวกเขาก็เกลียดชังข้าพเจ้า