8. ลิ้นของพวกเขาเป็นลูกศรคร่าชีวิตพูดจาตลบตะแลงทุกคนพูดอย่างเป็นมิตรกับเพื่อนบ้านของเขาแต่ในใจคิดวางแผนเล่นงานเขา
9. ไม่ควรหรือที่เราจะลงโทษพวกเขาเพราะเหตุนี้?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“ไม่ควรหรือที่เราจะแก้แค้นชนชาติที่เป็นเช่นนี้?”
10. ข้าพเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญเพื่อภูเขาทั้งหลายและเปล่งคำคร่ำครวญเรื่องทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ที่ถูกทิ้งร้างมันถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครสัญจรไปมาไม่ได้ยินเสียงสัตว์ร้องทั้งนกในอากาศและสัตว์ทั้งปวงก็หนีไปหมด
11. “เราจะทำให้เยรูซาเล็มกลายเป็นซากปรักหักพังเป็นถิ่นที่อยู่ของหมาในและเราจะทำให้หัวเมืองต่างๆ ของยูดาห์เป็นที่รกร้างเพื่อจะไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นั่น”
12. ใครหนอฉลาดพอที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้? ใครบ้างที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสอนและอธิบายได้? เหตุใดดินแดนจึงถูกทำให้ย่อยยับและถูกทิ้งร้างเหมือนถิ่นกันดารที่ไม่มีใครผ่านไปมา?
13. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ก็เพราะพวกเขาละทิ้งบทบัญญัติของเรา ซึ่งเราตั้งไว้ตรงหน้าพวกเขา พวกเขาไม่ได้เชื่อฟังเรา หรือทำตามบทบัญญัติของเรา
14. พวกเขากลับทำตามใจดื้อดึงของตน เขานมัสการพระบาอัลตามที่บรรพบุรุษสอน”
15. ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “ดูเถิดเราจะทำให้ชนชาตินี้กินอาหารขมและดื่มน้ำซึ่งมีพิษ
16. เราจะทำให้พวกเขากระจัดกระจายไปตามชนชาติต่างๆ ซึ่งพวกเขาเองหรือบรรพบุรุษไม่เคยรู้จักมาก่อน เราจะถือดาบไล่ล่าพวกเขาจนกว่าเราจะได้ทำลายล้างพวกเขาให้สิ้น”
17. พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสว่า“บัดนี้จงพิจารณาดู! จงตามนางร้องไห้มาเรียกคนที่ชำนาญที่สุดมา
18. จงให้พวกนางรีบมาโดยเร็วมาร่ำไห้เพื่อพวกเราจนน้ำตาท่วมตาของเราและธารน้ำหลั่งรินจากนัยน์ตาของเรา
19. ได้ยินเสียงร่ำไห้ดังจากศิโยนว่า‘เราพินาศย่อยยับแล้ว!เราอัปยศอดสูนัก!เราต้องทิ้งดินแดนไปเพราะบ้านเรือนของเราปรักหักพัง’ ”
20. บัดนี้ หญิงเอ๋ย จงฟังพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้าจงเปิดหูฟังพระดำรัสจากพระโอษฐ์ของพระองค์จงสอนลูกสาวทั้งหลายของเจ้าให้ร่ำไห้และจงสอนเพลงคร่ำครวญให้เพื่อนบ้านของตน
21. ความตายได้ปีนเข้ามาทางหน้าต่างของเรามันทะลวงป้อมต่างๆ เข้ามาคร่าเอาเด็กๆ ไปจากท้องถนนและคร่าคนหนุ่มๆ ไปจากลานเมือง
22. จงบอกเขาว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“ ‘ซากศพจะระเนระนาดเหมือนขยะอยู่ในทุ่งโล่งเหมือนข้าวที่ถูกตัดเก็บไว้ข้างหลังผู้เกี่ยว ไม่มีใครมาเก็บรวบรวม’ ”