พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เยเรมีย์ 9:10-15 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

10. ข้าพเจ้าจะร้องไห้คร่ำครวญเพื่อภูเขาทั้งหลายและเปล่งคำคร่ำครวญเรื่องทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ที่ถูกทิ้งร้างมันถูกทอดทิ้ง ไม่มีใครสัญจรไปมาไม่ได้ยินเสียงสัตว์ร้องทั้งนกในอากาศและสัตว์ทั้งปวงก็หนีไปหมด

11. “เราจะทำให้เยรูซาเล็มกลายเป็นซากปรักหักพังเป็นถิ่นที่อยู่ของหมาในและเราจะทำให้หัวเมืองต่างๆ ของยูดาห์เป็นที่รกร้างเพื่อจะไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นั่น”

12. ใครหนอฉลาดพอที่จะเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้? ใครบ้างที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสอนและอธิบายได้? เหตุใดดินแดนจึงถูกทำให้ย่อยยับและถูกทิ้งร้างเหมือนถิ่นกันดารที่ไม่มีใครผ่านไปมา?

13. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “ก็เพราะพวกเขาละทิ้งบทบัญญัติของเรา ซึ่งเราตั้งไว้ตรงหน้าพวกเขา พวกเขาไม่ได้เชื่อฟังเรา หรือทำตามบทบัญญัติของเรา

14. พวกเขากลับทำตามใจดื้อดึงของตน เขานมัสการพระบาอัลตามที่บรรพบุรุษสอน”

15. ฉะนั้นพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “ดูเถิดเราจะทำให้ชนชาตินี้กินอาหารขมและดื่มน้ำซึ่งมีพิษ

อ่านบทที่สมบูรณ์ เยเรมีย์ 9