45. “ประชากรของเราเอ๋ย จงออกมาจากบาบิโลนจงหนีเอาชีวิตรอดเถิด!จงหนีให้พ้นจากพระพิโรธอันรุนแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้า
46. อย่าเสียขวัญหรือหวาดหวั่นเมื่อได้ยินข่าวลือในดินแดนนั้นปีนี้ลือกันว่าอย่างนี้ ปีหน้าลือกันว่าอย่างนั้นข่าวลือเรื่องการนองเลือดในแผ่นดินและเรื่องนักปกครองต่อสู้กัน
47. เพราะเวลานั้นจะมาถึงอย่างแน่นอนเวลาที่เราจะลงโทษรูปเคารพทั้งหลายของบาบิโลนดินแดนบาบิโลนทั้งหมดจะอับอายขายหน้าและบรรดาผู้ถูกฆ่าจะนอนตายอยู่ในนั้น
48. แล้วฟ้าสวรรค์กับแผ่นดินโลกและสรรพสิ่งในนั้นจะโห่ร้องยินดีเหนือบาบิโลนเพราะบรรดาผู้ทำลายจากทางเหนือจะมาโจมตีบาบิโลน” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
49. “บาบิโลนจะต้องล่มจมเพราะชนอิสราเอลที่ถูกฆ่าเช่นเดียวกับคนทั่วโลกที่ถูกฆ่าที่ต้องล้มตายเพราะบาบิโลน
50. พวกเจ้าผู้หนีรอดจากคมดาบจงไปเสีย อย่ามัวร่ำไรอยู่!ในแดนไกลโพ้น จงระลึกถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าและคิดถึงเยรูซาเล็ม”
51. “เราอับอายขายหน้าเพราะเราถูกสบประมาทและความอัปยศกลบหน้าเราเพราะคนต่างชาติเข้ามาในที่บริสุทธิ์ของพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้า”