3. อย่าให้พลธนูโก่งธนูได้และอย่าให้เขาหยิบเสื้อเกราะมาสวมทันอย่าไว้ชีวิตชายหนุ่มของดินแดนนั้นจงทำลายทั้งกองทัพให้สิ้นไป
4. พวกเขาจะล้มตายในบาบิโลนบาดเจ็บสาหัสตามถนนหนทาง
5. เพราะพระเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ไม่ได้ทรงทอดทิ้งอิสราเอลและยูดาห์แม้ดินแดนของเขาจะเต็มไปด้วยความผิดต่อหน้าองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล
6. “จงหนีจากบาบิโลน!จงหนีเอาชีวิตรอดเถิด!อย่าพลอยถูกทำลายเพราะบาปของมันถึงเวลาการแก้แค้นขององค์พระผู้เป็นเจ้าแล้วพระองค์จะทรงกระทำแก่บาบิโลนให้สาสม
7. บาบิโลนเป็นถ้วยทองคำในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าบาบิโลนทำให้ทั้งโลกเมามายชนชาติทั้งหลายได้ดื่มเหล้าองุ่นของบาบิโลนบัดนี้พวกเขาจึงคลุ้มคลั่งไป
8. บาบิโลนจะล่มจมอย่างฉับพลัน แล้วก็แหลกลาญจงร่ำไห้ให้กับมัน!เอายามาบำบัดความเจ็บปวดให้บาบิโลนสิเผื่อว่ามันจะหาย
9. “ ‘เราน่าจะรักษาบาบิโลนให้หายแต่มันก็ไม่ยอมหายให้เราทิ้งบาบิโลน และต่างคนต่างกลับไปยังดินแดนของตนเพราะโทษทัณฑ์ของบาบิโลนสูงเสียดฟ้าสูงเทียมเมฆ’
10. “ ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงให้ความเป็นธรรมแก่เราแล้วมาเถิด ให้เราบอกกล่าวในศิโยนถึงสิ่งที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเราได้ทรงกระทำ’
11. “จงลับลูกศรให้แหลมคมจงหยิบโล่ขึ้นเตรียมพร้อม องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงเร่งเร้าเหล่ากษัตริย์แห่งมีเดียเพราะทรงตั้งใจจะทำลายบาบิโลน องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงแก้แค้นแก้แค้นให้พระวิหารของพระองค์