4. ข้าพเจ้าคิดว่า “คนเหล่านี้เป็นเพียงคนยากไร้พวกเขาเป็นคนโง่เขลาเพราะพวกเขาไม่รู้วิถีทางขององค์พระผู้เป็นเจ้าไม่รู้ข้อกำหนดของพระเจ้าของตน
5. ฉะนั้นข้าพเจ้าจะไปหาบรรดาผู้นำและจะพูดกับพวกเขาคนเหล่านั้นย่อมรู้วิถีทางขององค์พระผู้เป็นเจ้ารู้ข้อกำหนดของพระเจ้าของตนอย่างแน่นอน”แต่คนเหล่านั้นก็พร้อมใจกันหักแอกและทลายเครื่องพันธนาการต่างๆ ด้วยเหมือนกัน
6. ฉะนั้นสิงโตจากป่าจะมาเล่นงานพวกเขาสุนัขป่าจากทะเลทรายจะเข้าขย้ำเสือดาวจะซุ่มอยู่ใกล้เมืองต่างๆ ของพวกเขาคอยฉีกเนื้อคนที่ออกมานั้นเป็นชิ้นๆเพราะการทรยศของพวกเขาร้ายแรงนักและชอบหวนกลับไปทำบาป
7. “ควรหรือที่เราจะอภัยให้พวกเจ้า?ลูกหลานของพวกเจ้าได้ละทิ้งเราและสาบานโดยอ้างพระต่างๆ ซึ่งไม่ใช่พระเจ้าเราได้จัดหาทุกสิ่งที่จำเป็นให้พวกเขาแต่พวกเขาก็ยังคบชู้และแห่กันไปยังสำนักนางโลม
8. พวกเขาเป็นม้าหนุ่มกลัดมันที่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างดีต่างกระสันหาภรรยาของเพื่อนบ้าน
9. จะไม่ให้เราลงโทษพวกเขาเพราะเรื่องนี้หรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“จะไม่ให้เราแก้แค้นชนชาติที่ประพฤติเยี่ยงนี้หรือ?
10. “จงไปตามแถวต่างๆ ของสวนองุ่นของเยรูซาเล็มและทำลายเสียแต่อย่าทำลายจนหมดสิ้นจงตัดกิ่งต่างๆ จากเถาองุ่นเพราะประชากรเหล่านี้ไม่ได้เป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า
11. พงศ์พันธุ์อิสราเอลและพงศ์พันธุ์ยูดาห์ได้นอกใจเราจนถึงที่สุด” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
12. พวกเขาโกหกเกี่ยวกับองค์พระผู้เป็นเจ้าว่า“พระองค์จะไม่ทรงทำอะไรหรอก!จะไม่มีอันตรายใดๆ เกิดขึ้นกับเราเราจะไม่มีวันเห็นการฆ่าฟันหรือการกันดารอาหาร
13. บรรดาผู้เผยพระวจนะเป็นเพียงลมไม่มีพระวจนะในคนเหล่านั้นดังนั้นเขาพูดอะไรออกมาก็ขอให้ตกแก่ตัวเขาเอง”