21. ฟังนะ ประชากรผู้โง่เขลาและสิ้นคิดผู้ซึ่งมีตาแต่มองไม่เห็นผู้ซึ่งมีหูแต่ไม่ได้ยิน
22. เจ้าควรจะยำเกรงเราไม่ใช่หรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนี้“เจ้าควรจะสั่นสะท้านเมื่ออยู่ต่อหน้าเราไม่ใช่หรือ?เราตั้งหาดทรายเป็นขอบเขตให้ทะเลเป็นเครื่องกีดขวางนิรันดร์ซึ่งทะเลจะฝ่าข้ามไปไม่ได้คลื่นอาจจะม้วนตัว แต่ก็เอาชนะไม่ได้มันอาจจะร้องคำราม แต่ก็ล้ำเขตไปไม่ได้
23. แต่ชนชาตินี้มีใจดื้อด้านและชอบกบฏพวกเขาได้หันหนีเราไป
24. พวกเขาไม่รู้จักบอกตัวเองว่า‘ให้เรายำเกรงพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราผู้ประทานฝนฤดูใบไม้ร่วงและฝนฤดูใบไม้ผลิให้ตกต้องตามฤดูกาลผู้ให้ความมั่นใจว่าเราจะได้เก็บเกี่ยวพืชผลตามฤดูอย่างแน่นอน’
25. เพราะพวกเจ้าทำผิด สิ่งเหล่านี้จึงสูญสิ้นไปบาปทั้งหลายของเจ้าได้ทำให้เจ้าพลาดจากสิ่งดีๆ
26. “ในหมู่ประชากรของเรามีคนชั่วร้ายซึ่งหมอบคอยอยู่เหมือนคนที่วางบ่วงดักนกและเหมือนคนที่วางกับดักจับคน
27. บ้านของพวกเขาเต็มไปด้วยการหลอกลวงเหมือนกรงที่เต็มไปด้วยนกพวกเขากลายเป็นคนมั่งมีและทรงอิทธิพล
28. ทั้งอ้วนพีและล่ำสันพวกเขาทำชั่วอย่างไร้ขีดจำกัดไม่ช่วยให้ลูกกำพร้าพ่อได้รับความยุติธรรมในคดีความไม่ปกป้องสิทธิของผู้ยากไร้
29. จะไม่ให้เราลงโทษพวกเขาเพราะเรื่องนี้หรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“จะไม่ให้เราแก้แค้นชนชาติที่ประพฤติเยี่ยงนี้หรือ?
30. “สิ่งน่าสะพรึงกลัวและน่าตกใจได้เกิดขึ้นในแผ่นดินนี้