4. โมอับจะแหลกลาญบรรดาลูกน้อยของเธอร้องเสียงดัง
5. พวกเขาขึ้นไปตามทางสู่ลูฮิทร้องไห้อย่างขมขื่นขณะเดินไปตามเส้นทางสู่โฮโรนาอิมได้ยินเสียงร้องโหยหวนเพราะถูกทำลาย
6. หนีเร็ว! จงหนีเอาชีวิตรอดเถิดจงเป็นเหมือนพุ่มไม้ในถิ่นกันดารเถิด
7. เพราะเจ้าวางใจในทรัพย์สมบัติและความสามารถของตนเองเจ้าจึงจะตกเป็นเชลยด้วยและพระเคโมชจะถูกเนรเทศไปต่างแดนพร้อมกับบรรดาปุโรหิตและเหล่าขุนนางของตน
8. ผู้ทำลายจะมาต่อสู้ทุกเมืองและไม่มีสักเมืองเดียวรอดไปได้หุบเขาและที่ราบสูงจะถูกทำลายเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ตรัสไว้แล้ว
9. จงเอาเกลือใส่โมอับเถิดเพราะมันจะร้างเปล่าหัวเมืองต่างๆ จะถูกทิ้งร้างไม่มีคนอยู่อาศัย
10. “คำสาปแช่งตกอยู่แก่ผู้เฉื่อยช้าในการทำงานที่องค์พระผู้เป็นเจ้ามอบหมายให้!คำสาปแช่งมีแก่ผู้เก็บดาบไว้ ไม่ยอมทำให้เลือดชโลมดิน!
11. “โมอับอยู่สงบมาตั้งแต่เยาว์วัยเหมือนเหล้าองุ่นที่ทิ้งไว้ทั้งตะกอนไม่มีการเปลี่ยนถ่ายใส่ไหใหม่ไม่เคยตกเป็นเชลยฉะนั้นรสชาติจึงคงเดิมและกลิ่นก็ไม่เปลี่ยน
12. แต่วันเวลาจะมาถึง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“เมื่อเราจะส่งคนมาเทโมอับออกจากไหพวกเขาจะเทโมอับออกจนเกลี้ยงแล้วทุบไหแตกเป็นเสี่ยงๆ
13. เมื่อนั้นโมอับจะอับอายขายหน้าเพราะพระเคโมชเหมือนที่วงศ์วานอิสราเอลอับอายขายหน้าเมื่อวางใจในเบธเอล