31. ฉะนั้นเราจึงร่ำไห้ให้กับโมอับเราร้องไห้เพื่อโมอับทั้งปวงเราคร่ำครวญให้ผู้คนของคีร์หะเรเสท
32. เถาองุ่นแห่งสิบมาห์เอ๋ยเราร่ำไห้ให้เจ้าดังที่ยาเซอร์ร่ำไห้กิ่งก้านสาขาของเจ้าแผ่ขยายไปไกลถึงทะเลทอดไปไกลถึงทะเลแห่งยาเซอร์ผู้ทำลายได้จู่โจมเถาองุ่นและผลไม้สุกของเจ้าแล้ว
33. ความสุขยินดีสูญสิ้นไปจากเรือกสวนและท้องทุ่งของโมอับเราทำให้น้ำองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่นเสียแล้วไม่มีคนย่ำองุ่นพร้อมเสียงโห่ร้องยินดีอีกต่อไปเสียงโห่ร้องที่มีไม่ใช่เสียงร่าเริงยินดี
34. “เสียงร่ำไห้ของพวกเขาดังขึ้นจากเฮชโบนถึงเอเลอาเลห์และยาฮาสจากโศอาร์ไปไกลถึงโฮโรนาอิมและเอกลัทเชลิชิยาห์เพราะแม้แต่ห้วงน้ำแห่งนิมริมก็เหือดแห้ง
35. เราจะนำจุดจบมาสู่ผู้ถวายเครื่องบูชาในสถานบูชาบนที่สูงทั้งหลายและเผาเครื่องหอมบูชาเทพเจ้าต่างๆ ของตนในโมอับ” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น