21. การพิพากษาลงโทษมาถึงที่ราบสูงแล้วถึงโฮโลน ยาซาห์ และเมฟาอาท
22. ถึงดีโบน เนโบ และเบธดิบลาธาอิม
23. ถึงคีริยาธาอิม เบธกามุล และเบธเมโอน
24. ถึงเคริโอท และโบสราห์ถึงหัวเมืองทั้งปวงของโมอับทั้งใกล้และไกล
25. พลังของโมอับถูกตัดขาดเสียแล้วและแขนของมันก็ถูกหัก” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
26. “จงทำให้โมอับมึนเมาเพราะมันลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้าให้โมอับเกลือกกลิ้งอยู่ในอาเจียนของตนให้มันเป็นเป้าของการเย้ยหยัน
27. อิสราเอลก็เป็นเป้าให้เจ้าเยาะเย้ยแล้วไม่ใช่หรือ?อิสราเอลตกอยู่ในหมู่โจรให้เจ้าส่ายหน้าเย้ยหยันทุกครั้งที่เอ่ยถึงไม่ใช่หรือ?
28. ทิ้งเมืองไปอยู่ตามซอกหินเถิดชาวโมอับทั้งหลายจงเป็นดั่งนกพิราบซึ่งทำรังไว้ที่ปากถ้ำ
29. “เราได้ยินถึงความหยิ่งทะนงของโมอับความอวดดี ความจองหองความลำพอง และความเย่อหยิ่งและความฮึกเหิมในใจของโมอับ
30. เรารู้ความกำเริบเสิบสานของมันซึ่งเปล่าประโยชน์” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“และคำคุยโวของโมอับก็ไร้สาระ
31. ฉะนั้นเราจึงร่ำไห้ให้กับโมอับเราร้องไห้เพื่อโมอับทั้งปวงเราคร่ำครวญให้ผู้คนของคีร์หะเรเสท
32. เถาองุ่นแห่งสิบมาห์เอ๋ยเราร่ำไห้ให้เจ้าดังที่ยาเซอร์ร่ำไห้กิ่งก้านสาขาของเจ้าแผ่ขยายไปไกลถึงทะเลทอดไปไกลถึงทะเลแห่งยาเซอร์ผู้ทำลายได้จู่โจมเถาองุ่นและผลไม้สุกของเจ้าแล้ว
33. ความสุขยินดีสูญสิ้นไปจากเรือกสวนและท้องทุ่งของโมอับเราทำให้น้ำองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่นเสียแล้วไม่มีคนย่ำองุ่นพร้อมเสียงโห่ร้องยินดีอีกต่อไปเสียงโห่ร้องที่มีไม่ใช่เสียงร่าเริงยินดี