17. บรรดาผู้อยู่รายรอบโมอับ จงไว้อาลัยให้มันบรรดาผู้รู้ถึงชื่อเสียงของโมอับกล่าวว่า ‘คทาเกรียงไกรแหลกลาญถึงเพียงนี้หนอไม้เท้าอันทรงสง่าราศีแตกหักถึงเพียงนี้!’
18. “ชาวดีโบนเอ๋ยจงลงจากที่สูงศักดิ์ของเจ้ามานั่งบนพื้นดินแตกระแหงเถิดเพราะผู้ที่ทำลายล้างโมอับจะมาเล่นงานเจ้าและจะทำลายเมืองป้อมปราการต่างๆ ของเจ้า
19. ชาวเมืองอาโรเออร์จงออกมายืนดูริมถนนจงถามชายหญิงที่กำลังหนีจ้าละหวั่นว่า‘เกิดอะไรขึ้น?’
20. โมอับขายหน้าเพราะมันถูกขยี้แหลกลาญจงร้องไห้คร่ำครวญเถิด!จงป่าวร้องริมแม่น้ำอารโนนว่าโมอับถูกทำลายแล้ว
21. การพิพากษาลงโทษมาถึงที่ราบสูงแล้วถึงโฮโลน ยาซาห์ และเมฟาอาท
22. ถึงดีโบน เนโบ และเบธดิบลาธาอิม
23. ถึงคีริยาธาอิม เบธกามุล และเบธเมโอน
24. ถึงเคริโอท และโบสราห์ถึงหัวเมืองทั้งปวงของโมอับทั้งใกล้และไกล
25. พลังของโมอับถูกตัดขาดเสียแล้วและแขนของมันก็ถูกหัก” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
26. “จงทำให้โมอับมึนเมาเพราะมันลบหลู่องค์พระผู้เป็นเจ้าให้โมอับเกลือกกลิ้งอยู่ในอาเจียนของตนให้มันเป็นเป้าของการเย้ยหยัน
27. อิสราเอลก็เป็นเป้าให้เจ้าเยาะเย้ยแล้วไม่ใช่หรือ?อิสราเอลตกอยู่ในหมู่โจรให้เจ้าส่ายหน้าเย้ยหยันทุกครั้งที่เอ่ยถึงไม่ใช่หรือ?
28. ทิ้งเมืองไปอยู่ตามซอกหินเถิดชาวโมอับทั้งหลายจงเป็นดั่งนกพิราบซึ่งทำรังไว้ที่ปากถ้ำ
29. “เราได้ยินถึงความหยิ่งทะนงของโมอับความอวดดี ความจองหองความลำพอง และความเย่อหยิ่งและความฮึกเหิมในใจของโมอับ