พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เยเรมีย์ 4:2-7 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

2. และหากเจ้าจะปฏิญาณโดยกล่าวอ้างว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ด้วยความจริง ความยุติธรรม และความชอบธรรมประชาชาติทั้งหลายก็จะได้รับพรจากเราและพวกเขาจะสรรเสริญเทิดทูนเรา”

3. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับชาวยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มว่า“จงไถพรวนดินแข็งแห่งจิตใจของเจ้าและอย่าหว่านเมล็ดพืชลงกลางดงหนาม

4. ชนยูดาห์ ชาวเยรูซาเล็มเอ๋ยจงทำสุหนัตให้ตัวเองถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าจงทำสุหนัตที่ใจของพวกเจ้ามิฉะนั้นโทสะของเราจะระเบิดออกและแผดเผาดั่งไฟเผาผลาญโดยไม่มีใครดับได้เนื่องจากความชั่วร้ายที่พวกเจ้าได้ทำ

5. “จงป่าวประกาศในยูดาห์และป่าวร้องในเยรูซาเล็มว่า‘จงเป่าแตรทั่วแผ่นดิน!’จงป่าวร้องเสียงดังว่า‘มารวมตัวกัน!ให้เราหนีไปยังเมืองป้อมปราการต่างๆ โดยเร็ว!’

6. จงส่งสัญญาณให้ไปศิโยน!อย่าชักช้า! จงรีบหนีเอาชีวิตรอดเพราะเรากำลังนำภัยพิบัติมาจากทางเหนือเป็นหายนะร้ายแรง”

7. ราชสีห์ตัวหนึ่งได้ออกมาจากถ้ำผู้ที่จะทำลายบรรดาประชาชาติได้ออกมาแล้วเขาออกมาจากที่พักของตนเพื่อทำให้แผ่นดินของเจ้าถูกทิ้งร้างเมืองต่างๆ ของเจ้าจะกลายเป็นซากปรักหักพังปราศจากผู้อยู่อาศัย

อ่านบทที่สมบูรณ์ เยเรมีย์ 4