1. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“อิสราเอลเอ๋ย หากเจ้าจะหันกลับมาหากเจ้าจะกลับมาหาเราหากเจ้ากำจัดเทวรูปอันน่าชิงชังออกไปให้พ้นหน้าเราและไม่หลงเตลิดอีกต่อไป
2. และหากเจ้าจะปฏิญาณโดยกล่าวอ้างว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด’ด้วยความจริง ความยุติธรรม และความชอบธรรมประชาชาติทั้งหลายก็จะได้รับพรจากเราและพวกเขาจะสรรเสริญเทิดทูนเรา”
3. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับชาวยูดาห์และชาวเยรูซาเล็มว่า“จงไถพรวนดินแข็งแห่งจิตใจของเจ้าและอย่าหว่านเมล็ดพืชลงกลางดงหนาม
4. ชนยูดาห์ ชาวเยรูซาเล็มเอ๋ยจงทำสุหนัตให้ตัวเองถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าจงทำสุหนัตที่ใจของพวกเจ้ามิฉะนั้นโทสะของเราจะระเบิดออกและแผดเผาดั่งไฟเผาผลาญโดยไม่มีใครดับได้เนื่องจากความชั่วร้ายที่พวกเจ้าได้ทำ
5. “จงป่าวประกาศในยูดาห์และป่าวร้องในเยรูซาเล็มว่า‘จงเป่าแตรทั่วแผ่นดิน!’จงป่าวร้องเสียงดังว่า‘มารวมตัวกัน!ให้เราหนีไปยังเมืองป้อมปราการต่างๆ โดยเร็ว!’
6. จงส่งสัญญาณให้ไปศิโยน!อย่าชักช้า! จงรีบหนีเอาชีวิตรอดเพราะเรากำลังนำภัยพิบัติมาจากทางเหนือเป็นหายนะร้ายแรง”
7. ราชสีห์ตัวหนึ่งได้ออกมาจากถ้ำผู้ที่จะทำลายบรรดาประชาชาติได้ออกมาแล้วเขาออกมาจากที่พักของตนเพื่อทำให้แผ่นดินของเจ้าถูกทิ้งร้างเมืองต่างๆ ของเจ้าจะกลายเป็นซากปรักหักพังปราศจากผู้อยู่อาศัย
8. ฉะนั้นจงสวมเสื้อผ้ากระสอบจงร้องไห้คร่ำครวญเพราะพระพิโรธอันรุนแรงขององค์พระผู้เป็นเจ้ายังไม่หันเหจากเรา
9. องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “ในวันนั้นกษัตริย์และบรรดาข้าราชการจะเสียขวัญกำลังใจปุโรหิตจะตกใจกลัวและผู้เผยพระวจนะจะขนลุก”
10. แล้วข้าพเจ้ากราบทูลว่า “ข้าแต่พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิต พระองค์ทรงหลอกลวงเยรูซาเล็มและชนชาตินี้แน่แล้ว ก็ไหนพระองค์ตรัสว่า ‘เจ้าจะมีสันติสุข’ แต่นี่ดาบจ่อที่คอหอยข้าพระองค์ทั้งหลายแล้ว”
11. เมื่อถึงเวลานั้นจะมีผู้บอกชนชาตินี้และชาวเยรูซาเล็มว่า “ลมร้อนจากที่สูงอันเวิ้งว้างในทะเลทรายพัดมายังประชากรของเรา แต่ไม่ใช่เพื่อฝัดร่อนหรือชะล้าง
12. เราเป็นผู้ส่งลมกล้านั้นมา บัดนี้เราประกาศคำพิพากษาลงโทษพวกเขา”
13. ดูสิ! บุคคลผู้นั้นบุกมาเหมือนเมฆรถม้าศึกของเขามาเหมือนพายุหมุนม้าศึกของเขาไวยิ่งกว่านกอินทรีวิบัติแก่เรา! เราพินาศวอดวายแล้ว!