15. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“ได้ยินเสียงหนึ่งในรามาห์เป็นเสียงคร่ำครวญสะอึกสะอื้นราเชลร่ำไห้ถึงลูกๆ ของนางและไม่ยอมรับคำปลอบโยนใดๆเพราะลูกๆ ของนางจากไปเสียแล้ว”
16. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“หยุดร้องไห้หยุดหลั่งน้ำตาเสียเถิดเพราะผลงานของเจ้าจะได้รับรางวัล” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“พวกเขาจะกลับมาจากแดนศัตรู
17. ดังนั้นอนาคตของเจ้ายังมีความหวัง” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น“ลูกๆ ของเจ้าจะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตนอีก
18. “แน่ทีเดียว เราได้ยินเสียงเอฟราอิมโอดครวญว่า‘พระองค์ทรงฝึกข้าพระองค์เหมือนฝึกลูกวัวที่ยังไม่เชื่องและข้าพระองค์ก็ถูกฝึกฝนโปรดทรงช่วยให้ข้าพระองค์คืนสู่ปกติสุข แล้วข้าพระองค์จะหวนกลับมาเพราะพระองค์ทรงเป็นพระยาห์เวห์ พระเจ้าของข้าพระองค์
19. เมื่อข้าพระองค์หลงทางไปแล้วข้าพระองค์ก็สำนึกผิดเมื่อข้าพระองค์เข้าใจแล้วข้าพระองค์ก็ตีอกชกตัวข้าพระองค์อับอายและตกต่ำเพราะทนรับความอัปยศอดสูจากบาปที่ทำในวัยหนุ่ม’
20. เอฟราอิมเป็นลูกชายที่รักเป็นลูกคนโปรดของเราไม่ใช่หรือ?แม้เราจะพูดตำหนิเขาเนืองๆแต่เราก็ยังคงคิดถึงเขาฉะนั้นจิตใจของเราอาลัยหาเขาเราเอ็นดูสงสารเขายิ่งนัก” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น