2. ก็ให้คนทุบตีผู้เผยพระวจนะเยเรมีย์ และจับกุมตัวใส่ขื่อคาขังไว้ที่ประตูเบนยามินด้านบนของพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า
3. เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อปาชเฮอร์มาปล่อยเยเรมีย์ออกจากขื่อคา เยเรมีย์กล่าวกับเขาว่า “ชื่อที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตั้งให้ท่านไม่ใช่ปาชเฮอร์ แต่เป็นมาโกร์มิสสาบิบ
4. เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า ‘เราจะทำให้เจ้าเป็นที่สยดสยองทั้งแก่ตัวเจ้าเองและแก่เพื่อนฝูงทั้งปวงของเจ้า ตาของเจ้าเองจะเห็นพวกเขาล้มตายด้วยคมดาบของเหล่าศัตรู เราจะมอบยูดาห์ไว้ในเงื้อมมือกษัตริย์บาบิโลน ซึ่งจะกวาดต้อนพวกเขาไปยังบาบิโลนหรือฆ่าทิ้ง
5. เราจะมอบทรัพย์สมบัติทั้งปวงของกรุงนี้แก่ศัตรูของพวกเขา ได้แก่ผลิตผลทั้งปวง ทรัพย์สินมีค่าและสมบัติทั้งสิ้นของบรรดากษัตริย์ยูดาห์ ศัตรูจะปล้นและริบไปยังบาบิโลน
6. ส่วนเจ้า ปาชเฮอร์และทุกคนในครัวเรือนของเจ้าจะต้องไปเป็นเชลยที่บาบิโลน ตายและฝังที่นั่น ทั้งตัวเจ้าและเพื่อนๆที่เจ้าพยากรณ์เท็จให้ฟัง’ ”
7. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงหลอกลวงข้าพระองค์และข้าพระองค์ก็ถูกหลอกให้ตายใจพระองค์เหนือกว่าข้าพระองค์และทรงชนะข้าพระองค์ข้าพระองค์ถูกหัวเราะเยาะวันยังค่ำทุกคนเย้ยหยันข้าพระองค์
8. เมื่อใดที่พูด ข้าพระองค์เป็นต้องป่าวร้องประกาศความรุนแรงและความพินาศย่อยยับฉะนั้นพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าทำให้ข้าพระองค์ถูกเย้ยหยันและถูกติเตียนวันยังค่ำ
9. แต่หากข้าพระองค์จะกล่าวว่า “ข้าพระองค์จะไม่พูดถึงพระองค์หรือไม่พูดอะไรในพระนามของพระองค์อีกต่อไป”พระดำรัสของพระองค์ในจิตใจของข้าพระองค์ก็เป็นเหมือนไฟที่แผดเผาอยู่ในกระดูกและข้าพระองค์หมดเรี่ยวหมดแรงที่จะทนเก็บไว้ได้ข้าพระองค์เก็บไว้ไม่ได้จริงๆ
10. ข้าพระองค์ได้ยินเสียงซุบซิบหนาหูว่า“ความสยดสยองอยู่รอบด้าน!ให้เรารายงานเรื่องเขา! รายงานเรื่องเขา!”เพื่อนๆ ของข้าพระองค์คอยให้ข้าพระองค์พลาดล้ม พวกเขาพูดว่า“บางทีเขาอาจจะถูกหลอกแล้วเราจะชนะเขาและแก้แค้นเขาได้”