พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เยเรมีย์ 2:14-20 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

14. อิสราเอลเป็นขี้ข้า เป็นทาสตั้งแต่เกิดหรือ?ก็แล้วทำไมพวกเขาจึงกลายเป็นของให้ปล้นชิง?

15. เหล่าสิงโตคำรามร้องขู่เขาทำให้ดินแดนของเขาเริศร้างหัวเมืองทั้งหมดของเขาถูกเผาและทิ้งร้าง

16. ทั้งชาวเมืองเมมฟิสและทาห์ปานเหสก็ได้โกนผมบนกระหม่อมของเจ้า

17. เจ้าทำตัวของเจ้าเองไม่ใช่หรือ?สิ่งนี้เกิดขึ้นเพราะเจ้าละทิ้งองค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าของเจ้าขณะที่พระองค์ทรงนำเจ้ามาตามทางไม่ใช่หรือ?

18. บัดนี้ทำไมเจ้าจึงไปยังอียิปต์เพื่อไปดื่มน้ำจากชิโหร์?และทำไมเจ้าไปยังอัสซีเรียเพื่อไปดื่มน้ำจากแม่น้ำยูเฟรติส?

19. ความชั่วร้ายของเจ้าเองจะลงโทษเจ้าที่เจ้าถอยหลังเข้าคลองนั้นจะเป็นการกล่าวโทษเจ้าเองจงพิเคราะห์ดูแล้วเจ้าจะตระหนักว่ามันเลวร้ายและขมขื่นเพียงใดสำหรับเจ้าเมื่อเจ้าละทิ้งพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าและไม่มีความยำเกรงเราเลย”องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประกาศดังนั้น

20. “นานมาแล้วเจ้าได้สลัดแอกของเจ้าทิ้งและหักทำลายเครื่องพันธนาการต่างๆ ของเจ้าเจ้าพูดว่า ‘ข้าพระองค์จะไม่ปรนนิบัติพระองค์!’แท้จริง เจ้าเอนกายลงดั่งหญิงโสเภณีบนภูเขาสูงทุกลูกและใต้ต้นไม้ใบดกทุกต้น

อ่านบทที่สมบูรณ์ เยเรมีย์ 2