5. แล้วพระวจนะขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงข้าพเจ้าว่า
6. “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราทำกับเจ้าแบบเดียวกับช่างปั้นหม้อผู้นี้ไม่ได้หรือ?” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าอยู่ในมือของเราเหมือนดินเหนียวที่อยู่ในมือของช่างปั้น
7. เมื่อใดก็ตามที่เราประกาศเกี่ยวกับชาติไหนหรืออาณาจักรไหนที่เราจะรื้อถอนและทำลาย
8. แล้วหากชาตินั้นซึ่งเราได้เตือนไว้หันกลับจากความชั่วร้ายของตน เราก็จะเปลี่ยนใจไม่ส่งภัยพิบัติมายังพวกเขาตามที่เราได้ตั้งใจไว้แต่แรก
9. และหากเราประกาศเกี่ยวกับชาติไหนหรืออาณาจักรไหนซึ่งเราจะสร้างและก่อตั้งขึ้น
10. แต่แล้วชาตินั้นอาณาจักรนั้นทำสิ่งที่ชั่วในสายตาของเราและไม่ยอมเชื่อฟังเรา เมื่อนั้นเราก็จะเปลี่ยนใจยังไม่อวยพรพวกเขาอย่างที่คิดไว้
11. “ฉะนั้นจงไปเตือนชนยูดาห์และชาวกรุงเยรูซาเล็มว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราเตรียมนำภัยพิบัติมายังเจ้า และมีแผนการลงโทษเจ้า ฉะนั้นเจ้าแต่ละคนจงหันจากวิถีชั่วของเจ้าและแก้ไขแนวทางกับการกระทำของเจ้า’
12. แต่พวกเขาจะตอบว่า ‘พูดไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก เราจะทำตามแผนการของเราต่อไป เราแต่ละคนจะทำตามทิฐิในใจชั่วของเรา’ ”
13. ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“จงถามดูในหมู่ชนชาติต่างๆใครเคยได้ยินเรื่องเช่นนี้บ้างอิสราเอลผู้บริสุทธิ์ได้ทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุด?
14. หิมะเคยหายไปจากภูผาของเลบานอนหรือ?สายน้ำเย็นจากภูเขาที่ห่างไกลนั้นเคยหยุดไหลหรือ?
15. ถึงกระนั้นประชากรของเราก็ลืมเราพวกเขาเผาเครื่องหอมถวายรูปเคารพอันไร้ค่าซึ่งทำให้เขาสะดุดล้มในวิถีทางของตนและในหนทางโบราณทำให้พวกเขาต้องลงไปเดินข้างทางบนถนนที่ไม่ได้สร้างขึ้น
16. ดินแดนของเขาจะถูกทิ้งร้างเป็นเป้าของการดูหมิ่นตลอดกาลผู้คนที่ผ่านไปมาจะตกตะลึงและส่ายหน้า