15. ถึงกระนั้นประชากรของเราก็ลืมเราพวกเขาเผาเครื่องหอมถวายรูปเคารพอันไร้ค่าซึ่งทำให้เขาสะดุดล้มในวิถีทางของตนและในหนทางโบราณทำให้พวกเขาต้องลงไปเดินข้างทางบนถนนที่ไม่ได้สร้างขึ้น
16. ดินแดนของเขาจะถูกทิ้งร้างเป็นเป้าของการดูหมิ่นตลอดกาลผู้คนที่ผ่านไปมาจะตกตะลึงและส่ายหน้า
17. เราจะเหวี่ยงประชากรของเราให้กระจัดกระจายไปต่อหน้าศัตรูของพวกเขาเหมือนลมตะวันออกซัดฝุ่นฟุ้งกระจายเราจะหันหลังให้พวกเขาในเวลาแห่งภัยพิบัติของเขา”
18. พวกเขากล่าวว่า “เรามาวางแผนกำจัดเยเรมีย์กันเถอะ เพราะว่าสิ่งที่ปุโรหิตสอนจากธรรมบัญญัติ คำปรึกษาจากปราชญ์ และถ้อยคำจากผู้เผยพระวจนะจะไม่สูญหายไป ฉะนั้นให้เราโจมตีเขาด้วยลิ้นของเราและอย่าใส่ใจสิ่งที่เขาพูด”
19. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงฟังข้าพระองค์ฟังถ้อยคำของบรรดาผู้กล่าวหาข้าพระองค์!
20. ควรหรือที่พวกเขาจะตอบแทนความดีด้วยความชั่ว?ถึงกระนั้นพวกเขาก็ขุดหลุมพรางดักข้าพระองค์ขอทรงระลึกว่าข้าพระองค์ยืนอยู่ต่อหน้าพระองค์กราบทูลพระองค์เพื่อพวกเขาให้ทรงหันเหพระพิโรธไปจากพวกเขา
21. ด้วยเหตุนี้ ขอให้ลูกๆ ของพวกเขาอดตายขอให้พวกเขาเป็นเหยื่อคมดาบขอให้ภรรยาของพวกเขาเป็นม่ายและถูกพรากลูกไปหมดขอให้พวกผู้ชายของเขาถูกสังหารให้คนหนุ่มของพวกเขาถูกฆ่าฟันในสงคราม
22. ขอให้ได้ยินเสียงกรีดร้องจากบ้านเรือนของพวกเขาเมื่อพระองค์นำกองทหารเข้าจู่โจมพวกเขาอย่างฉับพลันเพราะพวกเขาได้ขุดหลุมดักข้าพระองค์และซุ่มวางกับดักตามทางของข้าพระองค์
23. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่พระองค์ทรงทราบแผนการทุกอย่างที่เขาคบคิดกันสังหารข้าพระองค์โปรดอย่าทรงอภัยให้พวกเขาขออย่าทรงลบบาปทั้งหลายของเขาไปจากสายพระเนตรของพระองค์แต่ขอให้พวกเขาถูกโค่นล้มลงต่อหน้าพระองค์ขอทรงจัดการกับพวกเขาในเวลาแห่งพระพิโรธของพระองค์