16. เมื่อพระวจนะของพระองค์มาถึง ข้าพระองค์ก็กินพระวจนะนั้นเป็นความชื่นชมยินดีและปลื้มปีติในจิตใจของข้าพระองค์เพราะเขาเรียกข้าพระองค์ตามพระนามของพระองค์ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์
17. ข้าพระองค์ไม่เคยนั่งในหมู่คนที่สรวลเสเฮฮาไม่ร่วมรื่นเริงเบิกบานกับพวกเขาข้าพระองค์นั่งอยู่ตามลำพังเพราะพระหัตถ์ของพระองค์อยู่เหนือข้าพระองค์และพระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์เปี่ยมด้วยความขุ่นเคืองใจ
18. เหตุใดข้าพระองค์ปวดร้าวไม่สิ้นสุดและบาดแผลฉกรรจ์ของข้าพระองค์รักษาไม่หาย?พระองค์จะทรงเป็นเหมือนลำห้วยที่ลวงตาข้าพระองค์เหมือนตาน้ำซึ่งไม่มีน้ำหรือ?
19. ฉะนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสว่า“หากเจ้าหันกลับมา เราจะให้เจ้าคืนสู่ปกติสุขเพื่อเจ้าจะปรนนิบัติรับใช้เราหากเจ้าพูดสิ่งที่มีคุณค่า ไม่พูดเหลวไหลไร้สาระเจ้าจะเป็นผู้แถลงถ้อยคำของเราให้ชนชาตินี้หันมาหาเจ้าแต่เจ้าต้องไม่หันไปหาพวกเขา
20. เราจะทำให้เจ้าเป็นกำแพงสำหรับชนชาตินี้เป็นปราการทองสัมฤทธิ์อันแน่นหนาพวกเขาจะต่อสู้เจ้าแต่เอาชนะไม่ได้เพราะเราอยู่กับเจ้าเพื่อจะกอบกู้และช่วยเจ้าให้รอด” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น
21. “เราจะช่วยเจ้าจากเงื้อมมือของคนชั่วและไถ่เจ้าจากอุ้งมือของคนอำมหิต”