พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

เยเรมีย์ 14:18-22 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)

18. หากเราออกไปที่ทุ่งกว้างก็เห็นร่างบรรดาผู้ถูกปลิดชีวิตด้วยดาบหากเข้าไปในเมืองก็เห็นศพผู้เป็นเหยื่อการกันดารอาหารทั้งผู้เผยพระวจนะและปุโรหิตได้ไปยังดินแดนที่ตนไม่รู้จัก’ ”

19. พระองค์ทรงทอดทิ้งยูดาห์เสียสิ้นแล้วหรือ?ทรงเกลียดชังศิโยนหรือ?เหตุใดทรงทรมานเราจนเยียวยาไม่หาย?ข้าพระองค์ทั้งหลายหวังว่าจะได้รับสันติสุขแต่ไม่มีอะไรดีหวังว่าจะได้รับการบำบัดรักษาแต่มีเพียงความอกสั่นขวัญแขวน

20. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายทราบถึงความชั่วร้ายของข้าพระองค์ทั้งหลายและความผิดของเหล่าบรรพบุรุษข้าพระองค์ทั้งหลายได้ทำบาปต่อพระองค์จริงๆ

21. เพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์ ขออย่าทรงเกลียดชังข้าพระองค์ทั้งหลายเลยขออย่าให้บัลลังก์อันทรงเกียรติของพระองค์เสื่อมศักดิ์ศรีโปรดทรงระลึกถึงพันธสัญญาที่ทรงมีต่อข้าพระองค์ทั้งหลายและอย่าทิ้งพันธสัญญานั้น

22. มีรูปเคารพอันไร้ค่าของบรรดาประชาชาติองค์ไหนบ้างที่ประทานฝนให้ได้?หรือท้องฟ้าเทฝนลงมาเอง?เปล่าเลย แต่เป็นพระองค์นั่นแหละ ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเราฉะนั้นข้าพระองค์ทั้งหลายจึงหวังในพระองค์เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ทำสิ่งทั้งปวงเหล่านี้

อ่านบทที่สมบูรณ์ เยเรมีย์ 14