1. พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้ามาถึงเยเรมีย์เกี่ยวกับความแห้งแล้งว่า
2. “ยูดาห์คร่ำครวญเมืองต่างๆ ซึมเซาพวกเขาร่ำไห้ให้กับดินแดนและมีเสียงร้องระงมขึ้นจากเยรูซาเล็ม
3. บรรดาขุนนางส่งคนใช้ออกไปหาน้ำพวกคนใช้ไปที่บ่อแต่ไม่มีน้ำคนใช้ถือเหยือกเปล่ากลับมาอย่างอับอายและสิ้นหวังคลุมศีรษะตัวเองด้วยความรันทด
4. ผืนแผ่นดินแตกระแหงเพราะขาดฝนชาวนาอับอายและสิ้นหวังและคลุมศีรษะตัวเองด้วยความรันทด
5. แม้แต่กวางในท้องทุ่งก็ทิ้งลูกของมันที่เพิ่งเกิดเพราะไม่มีหญ้า
6. ลาป่ายืนเคว้งบนเนินโล่งเตียนและหอบเหมือนหมาในตาของมันพร่ามัวเพราะไม่มีหญ้ากิน”
7. ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แม้ว่าบาปของข้าพระองค์ทั้งหลายปรักปรำตัวเองแต่ขอทรงโปรดช่วยเพื่อเห็นแก่พระนามของพระองค์เพราะข้าพระองค์ทั้งหลายเสื่อมทรามยิ่งนักเราได้ทำบาปต่อพระองค์
8. ข้าแต่องค์ผู้ทรงเป็นความหวังของอิสราเอลพระผู้ช่วยให้รอดของพวกเขาในยามทุกข์ลำเค็ญเหตุใดทรงเป็นเช่นคนแปลกหน้าในแผ่นดินนี้เป็นเช่นคนเดินทางซึ่งแวะพักแรมเพียงคืนเดียว?
9. เหตุใดทรงเป็นดั่งคนที่งงงวยเหมือนนักรบที่หมดเรี่ยวหมดแรงจะช่วย?ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงอยู่ท่ามกลางข้าพระองค์ทั้งหลายและผู้คนเรียกข้าพระองค์ทั้งหลายตามพระนามของพระองค์ขออย่าทรงทอดทิ้งเหล่าข้าพระองค์!
10. องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเกี่ยวกับชนชาตินี้ว่า“พวกเขารักที่จะหลงเตลิดพวกเขาไม่ยั้งเท้าบ้างเลยฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าจึงไม่ยอมรับพวกเขาบัดนี้พระองค์จะทรงระลึกถึงความชั่วช้าของพวกเขาและลงโทษพวกเขาเพราะบาปทั้งหลาย”